دانشجویان 'سبز' دانشگاه علم و صنعت با انتشار بیانیه ای به مناسبت روز دانشجو، ضمن تاکید بر صبر و استقامت در راه رسیدن به آزادی، استقلال و پیشرفت، می افزایند: "همواره به خونخواهی همکلاسی مان و عهدی که با ملت و سرزمینمان بسته ایم، پایبند و استوار خواهیم ماند."
به گزارش دانشجونیوز، این دانشجویان در قسمتی از بیانیه خود نوشته اند: "ما دانشجویان سبز دانشگاه علم و صنعت، یاد و خاطره ی همه شهدای راه آزادی را گرامی می داریم و ضمن تاکید بر آزادی همه زندانیان سیاسی و اهمیت همراهی و همدلی با خانواده ی این عزیزان، زنده نگه داشتن یاد و نام آنها را جزیی جدانشدنی از مبارزات آزادیخواهانه می دانیم. بدون شک زنده نگه داشتن یاد و نام امثال کیانوش آسا که با مبارزات فعالین دانشجویی علم و صنعت درآمیخته است، خود نیروی محرکی برای ادامه فعالیت و اعتراض خواهد بود و تلاش برای آگاهی رسانی سرانجام به شکسته شدن فضای امنیتی منجر خواهد شد."
متن کامل این بیانیه به شرح زیر است:
امسال نیز مانند چند سال اخیر در حالی به استقبال ١٦ آذر، روز بزرگداشت مقام «دانشجو» می رویم که جامعه و دانشگاه بیش از پیش تحت فشارها و تهدیدها و محدودیت ها قرار گرفته است. جامعه ای که در طول یک سال گذشته، فجایع و اتفاقاتی نادر و رقت انگیز به خود دیده است. فاجعه دردناک به شهادت رسیدن هاله سحابی و هدی صابر، افزایش روز افزون زندانیان سیاسی و فشار بی سابقه بر آنها و خانواده هایشان، اجرای احکام اعدام و حبس طولانی مدت، تداوم حبس میرحسین موسوی و مهدی کروبی که تا آخرین روز، دلیرانه در کنار مردم ایستاده بودند و ... خود نمایانگر وضعیت اسفبار این سال و جنایتهای مزدوران حکومتی می باشد.
از طرفی اجرای طرح های قرون وسطایی در دانشگاه ها نظیر تفکیک جنسیتی، تک جنسی کردن دانشگاهها، برخورد با نحوه ی پوشش و تعرض به حریم خصوصی دانشجویان، در کنار تعطیلی نهادها و نشریات دانشجویی مستقل، برخوردهای انضباطی و احضار به مراکز امنیتی خارج از دانشگاه، زندانی کردن و صدور احکام حبس چندین ساله، صدور و اجرای حکم شلاق و ... مواردی است که دانشگاهها در یک سال اخیر به شکل بی سابقه ای تجربه کردند.
دانشگاه علم و صنعت نیز نه تنها از این امر مستثنا نبوده بلکه در بسیاری از موارد جزو اولین دانشگاههای قربانی بوده و در بین سایر دانشگاه ها متحمل بیشترین آسیب شده است. تا آنجا که تنی چند از اساتید مستقل در نامه ای به ریاست انتصابی دانشگاه نسبت به ادامه ی این روند و نزول سطح علمی دانشگاه هشدار داده بودند. تلاش مدیریت دانشگاه برای تبدیل علم و صنعت به یک دبیرستان پسرانه و برخوردهای قهرآمیز و تهدیدآمیز نیروهای حراستی به بهانه ی غیر قانونی و غیر شرعی بودن اختلاط پسران و دختران در دانشگاه، تنها گوشه ای از اینگونه طرح های قرون وسطایی است.
علم و صنعت دانشگاهی است که بعد از کودتای انتخاباتی ٨٨، بلندترین صداهای اعتراضی را سر داد. بازداشت بیش از ۵٠ نفر از دانشجویان، حمله اراذل لباس شخصی به دانشگاه با همراهی نیروهای بسیج و در مقابل دیدگان نیروهای حراست در ٨ دی ١٣٨٨ و زخمی و مجروح نمودن دانشجویان، صدور بیش از صد حکم انضباطی و اخراج و محرومیت از تحصیل، تهدید هر روزه ی فعالین از سوی اداره حراست دانشگاه و دفتر پیگیری وزارت اطلاعات، تنها گوشه ای از زخم هایی است که بر تن دانشجویان دانشگاه علم و صنعت ایران خورده است.
گویا صدور احکام انضباطی سنگین و احضارها و تهدیدهای گاه و بی گاه توسط کمیته انضباطی و حراست دانشگاه از نظر آقایان کافی به نظر نمی رسید که اینبار قبل از شروع سال تحصیلی جدید، اقدام به احضار دهها فعال دانشجویی علم و صنعت به "دفتر پیگیری وزارت اطلاعات" و تهدید و ضرب و شتم ایشان نمودند. محرومیت دانشجویان از حضور در خوابگاه و ممنوع الورود نمودن آنها بدون هیچ حکم انضباطی از جمله موارد فرا قانونی و بی سابقه ای بوده است که فضای فعالیت را به شکل جدی مورد تعرض قرار داده است. برخورد هایی که حتی در قالب قوانین یک طرفه فعلی نیز انجام نمی گرفت و اینبار بیش از پیش، دست نیروهای اطلاعاتی در اداره ی حراست دانشگاه را نمایان ساخت.
با وجود سرکوبهای شدید، علم و صنعت در سالی که گذشت خاموش نبود. برگزاری مراسم ١٦ آذر ٨٩ که به نام شهید آسا و روز عزای علم و صنعت نامیده شده بود، بزرگداشت تولد کیانوش آسا، اعتراض نمادین با دست بندهای سفید در قبال طرح «عفاف و حجاب»، اعتصاب دانشجویان و تعطیلی کلاس ها در روز ٣ خرداد به مناسبت بزرگداشت شهادت کیانوش آسا و ... کارهایی بود که چراغ فعالیت های دانشجویی علم و صنعت را در سال گذشته روشن نگه داشت.
اما شکی نیست وضعیتی که در آن به سر می بریم، پایدار نخواهد بود؛ که تاریخ مبارزات آزادیخواهانه ی کشورمان، دوره های تاریکی و خفقان زیادی را تجربه کرده است. از ١٦ آذر ١٣٣٢ تا انقلاب ۵٧ سالهای طولانی سپری شد. سالهایی پر از بیم و هراس و خفقان؛ وقتی ناامیدی و یاس متای رایج جامعه و دانشگاه بود. وقتی صحبت از «شریعت رضوی»ها و «بزرگ نیا»ها و «قندچی»ها در دانشگاه ها جرم بود. وقتی زندانها پر از فعالین سیاسی شد. وقتی راه بر هر نقد و ابراز عقیده ای بسته شد. وقتی تبعید و ترک دیار سهم دگراندیشان شد. سالهای سیاهی و تباهی و فساد که بر اجتماع ایران حاکم شد. اما همواره اقلیتی با امید به آینده ای روشن، راه پیمودند و با وجود تمام ناملایمات، لحظه ای در قدم های خود سست نشدند و همانها نامشان در تاریخ ثبت ماند. شاید تنها کاری که در آن سالهای ناامیدی، چشمه های امید را می جوشاند، زنده نگه داشتن نام آن سه آذر اهورایی بود. سالهای درازی که پس از فراز و نشیبهای فراوان به انقلاب بزرگ ۵٧ رسید و یک رژیم مستبد را به زانو درآورد.
این بار نیز کودتاچیانی با همان شیوه اما با اسم و رسمی دیگر سربرآوردند و باز هم توهم همان گونه اقتداری را در دستگاههای تبلیغاتی خود پراکنده می کنند که دستگاه پهلوی ها در سالهای بعد از ٣٢ برای خود متصور بود. روزی نخست وزیر مورد اعتماد ملت توسط حاکم مستبد کنار گذاشته شد و به تبعید در خانه محکوم شد و امروز رییس جمهور منتخب ملت توسط حاکم مستبد در خانه حبس شده است. «عمامه» جای «تاج» را می گیرد، «حضرت آقا» جایگزین «اعلی حضرت» می شود و شعار «جاوید شاه» به شعار «جانم فدای رهبر» تغییر می یابد و رویه همان می ماند که پیشتر بود. به یقین تاریخ برای آنها که عبرت نمی گیرند تکرار خواهد شد. کودتای ٢٨ مرداد ١٣٣٢ هیچگاه باعث استحکام و اقتدار دستگاه حاکم نشد و بدون شک کودتای ٢٢ خرداد ١٣٨٨ نیز نخواهد شد؛ که همگان می دانند «جامعهی ما، در جوار یک انفجار بزرگ است. دیگ جوشانی است که به خاطر آزار از خروج پر سروصدای بخار آن، چوب کبریتی در سوپاپ آن فرو شده است». بی شک این بغض فروخفته و خشم پنهان در زیر پوست جامعه ی ایران روزی از جایی نامعلوم بیرون خواهد زد و آنچه مسلم است ویرانی خانه ی سست اقتدارگرایان و مستبدان حاکم بر ایران است. به امید آنکه آن روز، شادی و آزادی و آبادانی نصیب ملت و کشور شود.
ما دانشجویان سبز دانشگاه علم و صنعت، یاد و خاطره ی همه شهدای راه آزادی را گرامی می داریم و ضمن تاکید بر آزادی همه زندانیان سیاسی و اهمیت همراهی و همدلی با خانواده ی این عزیزان، زنده نگه داشتن یاد و نام آنها را جزیی جدانشدنی از مبارزات آزادیخواهانه می دانیم. بدون شک زنده نگه داشتن یاد و نام امثال کیانوش آسا که با مبارزات فعالین دانشجویی علم و صنعت درآمیخته است، خود نیروی محرکی برای ادامه فعالیت و اعتراض خواهد بود و تلاش برای آگاهی رسانی سرانجام به شکسته شدن فضای امنیتی منجر خواهد شد. ما دانشجویان سبز دانشگاه علم و صنعت با تاکید بر صبر و استقامت در راه رسیدن به آزادی، استقلال و پیشرفت که همانا خواسته ی ملت ایران است، همواره به خونخواهی همکلاسی مان و عهدی که با ملت و سرزمینمان بسته ایم، پایبند و استوار خواهیم ماند.
دانشجویان سبز دانشگاه علم و صنعت ایران
آذرماه ١٣٩٠
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر