با نزدیک تر شدن به انتخابات مجلس هشتم روز به روز حضور نیروهای سپاه پاسداران را با وجود اینکه خمینی در چند مورد حضور آنان را در سیاست منع کرده بود نمایان تر می شود .
برخی از تحلیل گران در این مورد مطالبی را نوشته اند اما به نظر می رسد که آنها حضور این سپاه را در همین چند سال اخیر بیشتر احساس کرده اند.
برای کسانی که خود از این نیرو بوده اند و از سالهای ابتدای انقلاب عضو آن بوده و با آن از نزدیک آشنا هستند به خوبی مشخص است که حضور این نیرو ، بعد از انقلاب ، وسیله کار خمینی و دستیاران او در کودتای خزنده بود . از آن پس، در جریان جنگ 8 ساله، به نیروی نظامی اول بدل شد و روز به روز، در سیاست داخلی و خارجی کشور نقشی بیشتر یافت . تا این که اینک خود را عنان دار قدرت می داند و برآنست که آلت بازان دیروز را آلت دست خود کند . امری که عیان است اینست که در حال حاضر، حضور علنی و بدون وحشت این نیرو، در عرصه سیاست ، با تایید « رهبر »است . این حمایت نشان می دهد که خامنه ای به دلیل نیاز به این نیرومانع از حضورش در این حد گسترده نیست .
تحول این نیرو را می توان در مراحل مختلف مورد بررسی قرار داد . از آنجا که در سپاه گروه بندیها بوده اند و هستند ، بهتر آنست گروه بندی ها را نیروها بخوانیم و منظور از نیروها را گروههایی بدانیم که در سپاه پاسداران و بسیج و نیروهای امنیتی و حراستی و انتظامی مشغول به کار بوده و هستند .
* مرحله تشکیل:
بخاطر اوضاع و احوال در هفته های اول بعد از انقلاب، به جای آنکه ساخت قدرت محور ارتش تغییر داده شود، وجود ارتش و خطر کودتا، دست آویز تشکیل سپاه پاسداران شد. دکتر یزدی، که معاون نخست وزیر در امور انقلاب و مأمور تهیه طرحهای انقلابی بود، به گفته خود او، طرح تشکیل سپاه پاسداران را تهیه و به تصویب خمینی و حکومت موقت رساند و به اجرا گذاشت
