به مناسبت 16 آذر، روز دانشجو
شانزدهم آذرماه هر سال یادآور برافروختن شمعی است که در مسیر تندباد دیکتاتوری مطلقه و ارتجاع افسارگسیختهی حاکم بر میهنمان، به رغم تمنای دیو ظلمت مبنی بر فرو بلعیدن هرآنچه فرزانگی است، پرتوافشان ماند، شمعی که فروغش را از پرتو خرد خودرهاگر دانشجویان آگاه و بیداردل ایران گرفت و در نهاد جانهای عاشقی چون
"سه آذر اهورایی" تجلی و جاودانگی یافت.
شانزدهم آذرماه امسال، 58 سال از شهادت قندچی، بزرگنیا و شریعت رضوی، سه جانباختهی راه آزادی در جریان یورش خونبار چکمهپوشان رژیم پهلوی به ساحت مقدس دانشگاه میگذرد، 58 سالی که مرور لحظه به لحظهی آن گواه فراز و نشیبهای جنبشی است که هرگاه به اصالت و جوهر راستین خود به عنوان برآیندی از ماهیت سیال و نسبی علم و پویایی و نقادی انسان مدرن وفادار ماند، تعهد و شایستگیاش را در ایفای رسالت، به عنوان یک جریان سیاسی-اجتماعی پیشرو و به چالش کشیدن ذهنیت منسوخ و متحجرانهی فرومانده در مرداب "بایدها و نبایدها" ی سنتی و ایدئولوژیک عیان نمود.
در تمامی این سالها ستیز بیپایان دانشگاه به عنوان نماد آگاهی و روشنگری علیه پندارهای دگم رسوخیافته در تاروپود اجتماع و انگارههای الوهیتی مجسم در خداوندگاران قدرت، همواره راهنمای عمل و سرمشق هزاران کوشندهی سیاسی ملزم به ارزشهای دمکراتیک و انسانمحور در بافت حرکتهای اعتراضی و حقطلبانهی سیاسی و اجتماعی مردم ایران از هر ملیت، طبقه، قشر و عقیدهای بوده است.
در این میان ربایندگان قدرت و حاکمیت نیز بیکار ننشسته و با توسل به اهرمهای مختلف سیاسی، اقتصادی و ایدئولوژیک، سرکوبها و فشارهای سنگینی را در تمامی ابعاد متوجه دانشگاه نمودهاند تا این سنگر آزاداندیشی را از ماهیت و محتوای حقیقی خود عاری و بیگانه نموده و مفاهیم، ارزشها و پتانسیلهای آنرا در راه اهداف و اغراض واپسگرایانه و تمامیتخواهانهی خویش مصادره نمایند.
در خلال بیش از سه دههی گذشته، نه سیل توفنده و بنیانبرافکن انقلاب فرهنگی توانست یوغ دریوزگی از حجرههای مذهبی را بر گردن دانشگاه بیفکند، نه سیاستهای یکسانسازی و امحای فرهنگی، تفتیش عقاید، و نه ایلغارهای راهزنانهی بریگادهای سرکوب با هدف به خون کشیدن خوابگاهها و اماکن دانشگاهی و احکام حبس و ستارهدار نمودن و تفکیک جنسیتی توانست ریشههای درخت برومند عصیان علیه خودکامگی را در بستر پرآشوب دانشگاه بخشکاند.
با گذشت 58 سال از سپیدهدم برآمدن دانشجو از افق 16 آذر، اینک که از پس ابرهای تیرهی زمان به گذشته مینگریم، درمییابیم که دانشگاه به عنوان یک مبدأ جریانساز اجتماعی در ایران، سیر تکامل فکری و بلوغ سیاسی خود را با عبور از دریای متلاطم حوادث سیاسی و سرکوبها و خیزشها پیموده و اکنون با پشت سر نهادن چندین سیکل نوسانی، مسیر رها شدن از وابستگی فکری، عقیدتی و سازمانی به لایههای قدرت و نحلههای محافظهکار ظاهراً خارج از گود، اما در باطن، چسبیده به میراث ارتجاعی آن را به طور کامل یافته و فردای آزادی و بیداری را به بانگ بلند فریاد میزند.
پاینده باد دانشگاه
زنده باد آزادی
اتحادیهی دانشجویان دمکرات کردستان ایران
16 آذر 1390 خورشیدی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر