۱۳۹۰ آذر ۱۶, چهارشنبه

پیام اتحادیه ی دانشجویان دمکرات کردستان ایران



به مناسبت 16 ‏آذر، روز دانشجو
شانزدهم آذرماه هر سال یادآور برافروختن شمعی است که در مسیر تندباد دیکتاتوری مطلقه و ارتجاع افسارگسیخته‏ی حاکم بر میهنمان، به رغم تمنای دیو ظلمت مبنی بر فرو بلعیدن هرآنچه فرزانگی است، پرتوافشان ماند، شمعی که فروغش را از پرتو خرد خودرهاگر دانشجویان آگاه و بیداردل ایران گرفت و در نهاد جانهای عاشقی چون

"سه آذر اهورایی" تجلی و جاودانگی یافت.
شانزدهم آذرماه امسال، 58 سال از شهادت قندچی، بزرگ‏نیا و شریعت رضوی، سه جانباخته‏ی راه آزادی در جریان یورش خونبار چکمه‏پوشان رژیم پهلوی به ساحت مقدس دانشگاه می‏گذرد، 58 سالی که مرور لحظه به لحظه‏ی آن گواه فراز و نشیبهای جنبشی است که هرگاه به اصالت و جوهر راستین خود به عنوان برآیندی از ماهیت سیال و نسبی علم و پویایی و نقادی انسان مدرن وفادار ماند، تعهد و شایستگی‏اش را در ایفای رسالت، به عنوان یک جریان سیاسی-اجتماعی پیشرو و به چالش کشیدن ذهنیت منسوخ و متحجرانه‏ی فرومانده در مرداب "بایدها و نبایدها" ی سنتی و ایدئولوژیک عیان نمود.
در تمامی این سالها ستیز بی‏پایان دانشگاه به عنوان نماد آگاهی و روشنگری علیه پندارهای دگم رسوخ‏یافته در تاروپود اجتماع و انگاره‏های الوهیتی مجسم در خداوندگاران قدرت، همواره راهنمای عمل و سرمشق هزاران کوشنده‏ی سیاسی ملزم به ارزشهای دمکراتیک و انسان‏محور در بافت حرکتهای اعتراضی و حق‏طلبانه‏ی سیاسی و اجتماعی مردم ایران از هر ملیت، طبقه، قشر و عقیده‏ای بوده است.
در این میان ربایندگان قدرت و حاکمیت نیز بیکار ننشسته و با توسل به اهرمهای مختلف سیاسی، اقتصادی و ایدئولوژیک، سرکوبها و فشارهای سنگینی را در تمامی ابعاد متوجه دانشگاه نموده‏اند تا این سنگر آزاداندیشی را از ماهیت و محتوای حقیقی خود عاری و بیگانه نموده و مفاهیم، ارزشها و پتانسیلهای آنرا در راه اهداف و اغراض واپسگرایانه و تمامیت‏خواهانه‏ی خویش مصادره نمایند.
در خلال بیش از سه دهه‏‏‏ی گذشته، نه سیل توفنده و بنیان‏برافکن انقلاب فرهنگی توانست یوغ دریوزگی از حجره‏های مذهبی را بر گردن دانشگاه بیفکند، نه سیاستهای یکسان‏سازی و امحای فرهنگی، تفتیش عقاید، و نه ایلغارهای راهزنانه‏ی بریگادهای سرکوب با هدف به خون کشیدن خوابگاهها و اماکن دانشگاهی و احکام حبس و ستاره‏دار نمودن و تفکیک جنسیتی توانست ریشه‏های درخت برومند عصیان علیه خودکامگی را در بستر پرآشوب دانشگاه بخشکاند.
با گذشت 58 سال از سپیده‏دم برآمدن دانشجو از افق 16 آذر، اینک که از پس ابرهای تیره‏ی زمان به گذشته می‏نگریم، درمی‏یابیم که دانشگاه به عنوان یک مبدأ جریان‏ساز اجتماعی در ایران، سیر تکامل فکری و بلوغ سیاسی خود را با عبور از دریای متلاطم حوادث سیاسی و سرکوبها و خیزشها پیموده و اکنون با پشت سر نهادن چندین سیکل نوسانی، مسیر رها شدن از وابستگی فکری، عقیدتی و سازمانی به لایه‏های قدرت و نحله‏های محافظه‏کار ظاهراً خارج از گود، اما در باطن، چسبیده به میراث ارتجاعی آن را به طور کامل یافته و فردای آزادی و بیداری را به بانگ بلند فریاد می‏زند.
پاینده باد دانشگاه
زنده باد آزادی
اتحادیه‏ی دانشجویان دمکرات کردستان ایران
16 آذر 1390 خورشیدی

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر