جهت اطلاع عموم
حقوق بشر معیاری ست ،برای قضاوت در مورد آزادی و ماهیت انسانی برنامه ها و سیاست ها وروابط و مناسبات سیاسی و فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی و نیز عملکرد حکومت وتامین امنیت و صلح و ثبات و تاییدی بر تحقق پذیری آن در کشور .
بی تردید هرفرد درجامعه دارای حقوق و آزادی های مشروعی ست ، که عدم رعایت آن مترادف است با ستمی که بر فرد و ساختار جامعه وارد می شود، بر همین اساس ملیت های مختلف ایرانی حقوقشان همواره توسط حکومت مرکزی و سیستم غالب پایمال شده است ؛ و ستمی مضاعف را تحمل می نمایند .
اعلامیه ی جهانی حقق بشر به مثابه مهمترین منشور بین المللی هدف مشترکی را برای تمامی بشریت معین کرده است ، که باید تمام خلق ها و ملت ها به آن دست یابند ، شاخص ها و معیارهای حقوق بشر عبارتند از : آزادی و برابری و برادری و ردهرگونه تمایز، رفع انواع تبعیض ها ، حق زندگی و امنیت شخصی، رد بردگی و بندگی ،رد شکنجه ومجازات ها یا رفتارهای ظالمانه ضد انسانی ...
براین اساس دولت های امضا کننده این پیمان نامه ملزم به رعایت این اساس نامه هستند . مردم ایران و بسیاری از دول دیگر شاهد هستند ، که دولت ایران که خود امضا کننده ی این پیمان نامه است ، بسیاری از مفاد آن را رعایت نکرده ؛ و خود را ملزم به اجرای آن نیز نمی داند ، در ایران هم هروزه شاهد اعدام های دسته جمعی وعدم رعایت حقوق زنان و سنگسار هستیم ،هم چنین شاهدیم برعدم رعایت حقوق دیگر ملیت ها و تبعیض های چشمگیر ، ملت کرد نیز از این همه ستم موجود در ایران بی بهره نبوده اند ؛و همواره ستمی مضاعف را تحمل نموده اند ، ملت کرد به ویژه دردوران معاصر گرفتار استبداد ، تبعیضات گوناگون ، رنج وستم و بی دادگری و خشونت حکومت های توتالیتر غالب بوده است ، ملت کرد در هیج دوره ی از حق ایجاد نهادهای دموکراتیک مدنی و سیاسی و اجتماعی با راهبردهای مسالمت جویانه برای دستیابی به حقوق و آزادی های اساسی و حق تعیین سرنوشت برخوردار نبوده است ، بلکه این حقوق همیشه توسط حکومت ها لگد مال شده است ، هم اکنون در کردستان ایران افراد زیادی به جرم ابرازعقیده ی متفاوت یا انجام فعالیت های فرهنگی و سیاسی و اجتماعی و سیاسی و ملی و اتنیکی تحت تعقیب یا بازداشت و زندانی و اعدام شده اند ،این ستم در کل ایران موجود است و دیگر ملیت های ایرانی از آن بی بهره نبوده اند .
بی تفاوتی در برابر نقض گسترده حقوق بشر در کردستان و عدم حمایت از آزادی بیان و مطبوعات وآزادی فعالیت های سیاسی و فرهنگی کرد وعدم واکنش نسبت به وضعیت زندانیان سیاسی و فرهنگی کرد و محکومین به اعدام از سوی نهادها و و انجمنهای مدافع حقوق بشر در ایران در طول سالیان گذشته فعالین کرد را به تاسیس سازمان حقوق بشر کردستان واداشت ،که در این راستا تلاش نمایند ، و فریادی باشند از درون زندان ها و ستم های ملی و مذهبی موجود در کردستان ،هم چنین تریبونی باشد برای احقاق حقوق زنان و کودکان .
سازمان حقوق بشر کردستان برای افشای ستم های موجود در کردستان تاسیس شد ، برای دفاع از حقوق بشر و مخالفت با اعمال غیر انسانی ، تبعیضات قومی و مذهبی و ملی و جنسی ، خشونت و بازداشت ، فشار و شکنجه و اعدام زندانیان ، برای افشای پیگیرانه و مستمر موارد نقض حقوق بشر لگد مال شدن حقوق سیاسی و اجتماعی مردم در کردستان .
"سازمان حقوق بشر کردستان " تاسیس شد ، برای حفظ هویت ملی و احقاق حقوق ملی ، قومی و فرهنگی که از خواستهای اساسی اقوام کرد در ایران است ، که تنها با توسل به تلاش های جمعی و تشکل یافته مردمی دست یافتنی ست .
این سازمان در 20 فروردین 1384 نهم آوریل 2005 در کردستان و با مرکزیت تهران تاسیس شد.
بنیانگذار سازمان آقای محمد صدیق کبودوند هستند ؛ و هیئت اجرایی سازمان( سروه کامکار، سامان رسول پور، زینب بایزیدی، شیرکو جهانی، غفور محمدی) در 20 فروردین ماه 1384 با تایید و تصویب اساسنامه موقت ، سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان را بنیان نهادند.
که بعدها اشخاصی همچون، نگین شیخ الاسلامی، مسئول کمیته زنان، کاوهی قاسمی کرمانشاهی بعنوان سخنگوی سازمان فعالیت داشتند.
بنیانگذار سازمان کبودوند به اتهام تاسیس سازمان حقوق بشر از طرف دادگاه انقلاب به 10 سال و نیم حبس محکوم گردید ؛ و در طول دوران حبس 3 بار دچار سکته قلبی و مغزی شد.
و همچنان هر کدام از،( سروه کامکار، سامان رسول پور، زینب بایزیدی، شیرکو جهانی، غفور محمدی، نگین شیخ الاسلامی و کاوه قاسمی کرمانشاهی، طی دوران کاری از سوی نیروهای امنیتی دستگیر و مدتی را در بازداشت و در حبس به سر بردند. که هم اکنون همه ی این افراد به دلایل امنیتی و تهدیدهای مکرر از سوی جمهوری اسلامی به خارج از کشور گریختند.
حکومت جمهوری اسلامی ایران از بدو تاسیس(1979) بعد از شکست مذاکرات مسئولین حکومتی و احزاب کردستانی در خصوص مطالبات به حق و مشروع ملت کرد، شروع به قتل و عام ، تیرباران ، اعدام و جینوساید کردن ملت کرد نمود ، شهروندان عادی بیشتر از همه قربانی سیاست های جمهوری اسلامی گشتند.
در اینجا ذکر مختصر آماری از قتل و عام کردها حایز اهمیت است.
مرکز کردوساید – (چاک) اعلام داشته است ، در مدت سالهای (1979-1991)، 832 نفر در کردستان تیرباران یا اعدام شده اند.
از سال 2009 تا به حال 9 فعال سیاسی – مدنی کرد اعدام شده اند. حسن حکمت دمیر،احسان فتاحیان، فسیح یاسمنی، فرزاد کمانگر، فرهاد وکیلی، علی حیدریان، شیرین علم هولی آتشگاه، حسین خضری و فرهاد تارم؛ اعدام شدهاند.
همچنان، در حال حاضر 13 فعال سیاسی – مدنی کرد به اسامی : زینب جلالیان ، حبیب الله لطیفی، حبیب الله گلپری پور، رشید آخکندی ، شیرکو معارفی ، مصطفی سلیمی ، انور رستمی، سید جمال محمدی، سید سامی حسینی ، عزیز محمدزاده ، عبدالله سرویان ، لقمان مرادی و زانیار مرادی به اعدام محکوم شده اند ؛ و هر لحظه امکان اجرای حکم آنها امکان پذیر است.
شایان ذکر است ، که زنده یاد فرزاد کمانگر یکی از اعضای فعال سازمان حقوق بشر کردستان بود.
از دیگر سو، بنابر آمار سازمان فعالان حقوق بشر، سال گذشته - 2010 - در استان کردستان بیش از 66 کاسبکار و کولبر کرد در مناطق مرزی کشته شده اند، 31 نفر بازداشت شده و بیش از 76 نفر نیز زخمی گشته اند.
بنا بر گفته فرمانده" قرارگاه حمزه سید الشهدا" در استان آذربایجان غربی در طول سال 2010 بیش از 70 کاسبکار کرد در مناطق مرزی توسط آنان کشته شده اند.
بنابر آمار سازمان حقوق بشر کرد – اروپا، تنها در مدت سه ماهه اول سال 2011 یکصد و هفتاد کول بر و کاسبکار کرد کشته و زخمی گشته اند.
منظور از این نوشتار ...
در حالی که بایستی یکی از وظایف فعالین و مراکز حقوق بشری تلاش برای آزادی تمام زندانیان سیاسی کرد و توقف تمام مانورها و عملیات نظامی حکومتی در کردستان بر علیه کردها باشد؛ مدتی است ، که اطلاعیه - موضوع گیرها و بیان نامه های به دلایل سیاسی و شخصی از جانب بعضی اشخاص خصوصا آقای اجلال قوامی و بعضی اشخاص دیگر به نام سازمان حقوق بشر در جهت مخالف اهداف سازمان در محکوم کردن جریانات سیاسی انتشار می یابد؛ و هر از چند گاهی نام سازمان حقوق بشر در رسانه ها منعکس میگردد.
پرسش اینجاست: سازمان حقوق بشر که بنا بر ضرورت های جامعه کردستان بر مبنای حقوقی تاسیس گردید، هم اکنون از طریق آقای اجلال قوامی به تریبونی تبدیل شده ، جهت اعلام نظرات اشخاص در راستای سیاست های کرد ستیزانه سازمان اطلاعات جمهوری اسلامی؛ و از طریق دیگر افراد به ابزاری جهت به تسلیم کشاندن اراده ی زندانیان سیاسی و مدنی کرد تبدیل شده است ،که در واقع این امر از وظایف سازمان دفاع از حقوق بشر نیست ، بلکه از وظایف سازمان حقوق بشر این است ، که از عقاید و باورهای زندانیان سیاسی با هر نوع نگرشی دفاع نماید ،نه آنها را به تسلیمیت وادارد ، چرا که بر اساس مفاد پیمان نامه ی حقوق بشری افراد آزاد هستند، در برگزیدن نگرش هاو عقاید خود.
بر این مبنا اعضا موسس و فعال سازمان حقوق بشر کردستان در جهت بازگرداندن وجه سازمان و پرداختن به اهداف سازمان ، در این مرحله با موضوع گیری مسئولانه، از نو هیات مدیره سازمان را سازماندهی کرده اند ؛ و تا آزادی محمد صدیق کبودوند کارهای سازمان را برمبنای اساسنامه موجود پیش خواهند برد ؛ و اعلام میدارند ، که از این تاریخ به بعد آقای اجلال قوامی یا هیچ شخص دیگری حق استفاده از تریبون سازمان را ندارند ؛ و برنامه کاری سازمان در اینده نزدیک( بعد از سازماندهی مجدد) برای افکار عمومی منتشر خواهد شد.
نگین شیخ الاسلامی،غفور محمدی،شیرکو جهانی ،کاوه قاسمی کرمانشاهی ،امیربابکری.
2011-06-21
|
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر