این نامه توسط شیرین عبادی، هادی قائمی، دولورس هورتا، اعظم نیرومند راد، انجی هوگس، جیم کاوانا و فیروزه محمودی امضا شده است.
هادی قائمی، سخنگوی کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران، در مورد این نامه به رادیو فردا گفته است: «متاسفانه جمهوری اسلامی، با فعالان کارگری به جای آنکه به عنوان فعالان صنفی که برای احیای حقوق تضمین شده خودشان در قوانین ایران و بین المللی فعالیت می کنند، رفتار کند، با دیدی بسیار امنیتی برخورد می کند و هر گونه تلاش آنان را برای رسیدن به خواسته های صنفی شان سرکوب می کند.»
وی در این خصوص به مورد برخوردهای صورت گرفته با سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه و منصور اسانلو، رئیس هیئت مدیره آن تشکل، اشاره کرد.
آقای اسانلو در سال ۱۳۸۶ بازداشت و به اتهام های امنیتی به پنج سال زندان محکوم شد. این فعال کارگر زندانی که از ناراحتی های بسیاری، از جمله بیماری قلبی، رنج می برد و اخیرا در پی تلاش های فراوان خانواده اش و فشارهای بین المللی برای معالجه به بیمارستانی منتقل شده است.
پیشتر اتحادیه های بین المللی کارگری گفته بودند که در ارتباط با بی توجهی دولت جمهوری اسلامی ایران به بیماری آقای اسانلو، قصد شکایت به سازمان بین المللی کار را دارند.
امضاکنندگان نامه به دولت جمهوری اسلامی ایران همچنین اشاره کرده اند که حکومت به طور دائم کارگرانی را که به دنبال حقوق خود هستند، بازداشت و محاکمه می‌کند و نیروهای امنیتی غالباً به تجمع های صلح آمیز کارگران حمله می‌کنند، خانوادهٔ آنان را مورد اذیت و آزار قرار می دهند و از جمله در تجمع هفت سال پیش کارگران معدن مس شهر بابک در نزدیکی کرمان به آنان تیراندازی کردند و برخی از آنان را به قتل رساندند.
امضاکنندگان نامه خطاب به دولت جمهوری اسلامی ایران خاطر نشان کرده اند که حقوق کارگری جزئی از حقوق انسانی است و کنوانسیون های بین المللی و اعلامیه جهانی حقوق بشر باید اجرا شوند.
هادی قائمی درباره خواسته هایی که در این نامه مطرح شده اند، توضیح بیشتری می دهد:«اول از همه، ما خواستار آن هستیم که آزادی انجمن ها و حقوق کارگران برای تشکل ها، اتحادیه ها و سندیکاهای کارگری مراعات شود تا آنها بتوانند از این طریق به طور دسته جمعی و متشکل با کارفرمایان مذاکره و از حقوق خود دفاع کنند.»
سخنگوی کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران می افزاید:«ما همچنین خواستار پایان سوء استفاده از کارگران، به خصوص اجبار آنها با کار اجباری هستیم.»
از دیگر خواسته هایی که آقای قائمی به آنها اشاره کرد، تضمین پرداخت حقوق کارگران به طور مرتب، لغو کار کودکان و تبعیض ها در محیط کار هستند.
امضاکنندگان نامه با اعلام اینکه کارگران ایرانی مستحق برخورداری از حقوق بشر و حقوق تصریح شده در سازمان بین المللی کارهستند، نوشته اند: مرگ، شکنجه، ارعاب و نقض حقوق کارگران، نشاندهنده نادیده گرفتن اصول اساسی سازمان بین المللی کار در ایران وهمچنین چشم پوشی از خواسته های کارگرانی است که تنها جرمشان، مطالبه شرایط کاری مناسب و زندگی با عزت برای خانواده هایشان است.
در این نامه با اشاره به عضویت ایران در سازمان بین المللی کار از سال ۱۹۱۹ میلادی تاکنون نوشته شده است: کارگران و معلمان ایرانی از بسیاری حقوق تعریف شده توسط سازمان بین المللی کار محروم هستند. آنان هم تحت قانون کار ایران و هم در عمل از دسترسی به حقوق اولیهٔ خود باز مانده اند.
رادیو فردا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر