مسئولان سیاست مرگ تدریجی و شبه طبیعی را به جای اعدام زندانیان سیاسی در پیش گرفته اند
بیانیۀ جمعی از زندانیان سیاسی زندان اوین در مورد عدم درمان جدی زندانیان سیاسی و در پیش گرفتن سیاست مرگ تدریجی و شبه طبیعی به جای اعدام زندانیان سیاسی ، جهت انتشار در اختیار "فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران"قرار گرفته شده است .متن بیانیه به قرار زیر می باشد:
مرگ زندانیان عادی و سیاسی بر اثر عدم رسیدگی مناسب پزشکی و درمانی ، به خودی خود آنقدر مهم هست تا ناچار نباشیم چندان به گذشته های دورتر بازگردیم و خاطره تلخ درگذشت اکبر محمدی ،امیر حشمت ساران و امیر رضا میر صیافی – وبلاگ نویس بسیار جوانی که در زندان اوین دست به خود کشی زد و بر اثر عدم انجام اقدامات اورژانسی پژشکی در زندان جان باخت را به یاد داریم .
محسن دکمه چی ، یکی از سه زندانی هم بندی جان باخته ماکه اگر اقدامت مناسب پزشکی- درمانی در زمان مناسب در موردش صورت می گرفت ، اکنون در میان ما بود و نیازی نبود تا با خاطره عزیزش زندگی کنیم !
حتی ممکن است چنین به نظر آید که مسئولان سیاست مرگ تدریجی و شبهه طبیعی را به جای اعدام زندانیان سیاسی در پیش گرفته اند ، و گر نه بی توجهی به وضعیت در مانی زندانیان تا بدانجا که به مرگ ایشان بیانجامد ، چه معنای دیگری می تواند داشته باشد جز اعدام خاموش !
با این حال گاه زندانیان با پا فشاری درمان خویش را پا پیگیری کرده اند که در این صورت نیز متاسفانه دستگاه قضایی هزینه در مان را بر زندانی تحمیل کرده است ، در حالیکه برابر موازین آیین نامه اجرایی سازمان زندان ها و اقدامات تامینی ، زندانی از لحظه ورود به زندان در بیمه و تحت ضمانت و مسئولیت سازمان زندان هاست و کلیه هزینه های پزشکی و در مانی اش می باید از سوی زندان تامین گردد، لیکن مسوولان قضایی اعزام زندانی به مراکز درمانی را در صورتی که هزینه درمان و حقوق مراقبین از سوی زندانی پرداخت شود ، مجاز می دانند . ایشان پیش از اعزام به بیمارستان از زندانی تعهد میگیرند که کلیه هزینه ها را پرداخت نماید ! حسین رونقی ملکی که مرحله نخست عمل جراحی کلیه را در بیمارستان هاشمی نژاد به انجام رساند و مهدی کوهکن که نیاز به عمل جراحی پا دارد از جمله کسانی هستند که پیش از اعزام تعهد داده اند که هزینه های در مان و... را به طور کامل پرداخت نمایند که در مورد حسین رونقی این امر تحقق یافته و تمام هزینه ها از سوی خانواده وی پرداخت گردیده است.
روشن است که اگر زندانیان نخواهند به سرنوشت همبندیان در گذشته شان دچار شوند ، باید به پرداخت هزینه های بستری شدن و درمان تن در دهند!
نکته جالب آن است که بسیاری از بیماری های زندانیان سیاسی مربوط به دوران انفرادی و بازجویی و شرایط نامناسب بهداشتی و در مانی زندان می باشد.
همان طور که انتظار می رود وضعیت درمانی پزشکی در داخل بهداری زندان اوین ، بسیار نا مناسب و فاقد بسیاری از متخصصان است و حتی برای در مان های بسیار ساده سر پایی مانند شکستگی ها ، آزمایش ها و... نیز گاهی می بایست هفته هاو ماه ها انتظار بکشد.
مثلا برخی از زندانیان سیاسی که برای درمان شکستگی به بهداری اوین مراجعه کرده اند متوجه شده اند که متخصص ارتوپد تنها ماهی یکبار آن هم به مدت چند ساعت برای حدود 5 هزار زندانی به اوین مراجعه می کند . لذا کاملا قابل انتظار است که وضعیت درمانی و پایش درمانی زندانیان بیمار در اوین در وضعیت بحرانی قرار داشته مانند آنچه که در مورد یک زندانی اعتراضات پس از انتخابات به نام پیمان کریمی دیده می شود که به بیماری خطرناک دیابت مبتلا است و تا کنون چندین بار تا مرز مرگ پیش رفته است . همچنین عده زیادی از زندانیان سیاسی به بیماری های مختلف دچار هستند که با عدم توجه و رسیدگی از سوی مسئو.لین شرایط آنان روز به روز وخیم تر می گردد. همه این موارد در مورد زندانیان سیاسی در حالی رخ می دهد که علیرغم تایید متخصصان پزشکی قانونی در مورد عدم تحمل کیفر ، موازین قانونی ناظر به این امر ، در مورد زندانیان سیاسی اجرا نمی گردد و حتی مسئولان قضایی اعزام زندانیان بیمار به مراکز پزشکی و اعطای مرخصی های دوران نقاهت را منوط به موافقت نهاد های امنیتی می نماید ، که در بسیاری موارد شاهد مخالفت و یا اعطای امتیاز گونه این حق بدیهی می باشیم.
همه این شرایط ما را بر آن داشته تا ضمن هشدار در خصوص وضعیت زندانیان بیمار به مسئولین قضایی ، نهاد ها و سازمان های مدافع حقوق بشر خواسته های ذیل را به عنوان ابتدایی ترین حقوق حقه مان از مسئولین ذیربط مطالبه نماییم:
1- بهبود شرایط درمانی و رسیدگی به موقع و موثر به زندانیان بیمار و خصوصا زندانیان سیاسی – عقیدتی بیمار.
2- اعطای مرخصی به زندانیان بیمار
3- تقبل کلیه هزینه های درمانی و عدم تحمیل این هزینه ها به زندانیان و خانواده هایشان مطابق آیین نامه اجرایی سازمان زندان ها و تعهدات و تکالیف قانونی این سازمان در برابر زندانیان.
4- تسهیل در ورود دارو های خاص و رساندن این دارو ها به زندانیان بیمار
5- با توجه به اینکه تشخیص پزشکی قانونی مبنی بر عدم تحمل کیفر یا مشکلات حاد پزشکی برای سازمان زندان ها و دستگاه قضایی ، قانونا الزام آور است ، اما نمونه های فراوانی حاکی از عم به تشخیص های پزشکی است. لذا تمکین به آن را از نهاد های ذیربط خواهانیم.
جمعی از زندانیان سیاسی بند 350 زندان اوین
خرداد 1390
ابوالفضل عابدینی - اکبر امینی – رامین پرچمی – پیمان عارف – سام محمودی – شاهین زینعلی- جواد علیخانی – سیامک قادری – آرش صادقی – احمد شاهرضایی
گزارش فوق به سازمانهای زیر ارسال گردید:
دبیر کل سازمان ملل متحد
کمیساریای عالی حقوق بشر
کمسیون حقوق بشر اتحادیه اروپا
سازمان عفو بین الملل
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر