بیانیه مشترک عمومی ،دولتمردان جمهوری اسلامی مسئول مرگ زندانیان هستند

در پی درگذشت آقای هدی صابر، شهادتنامه هم بندان او مسئولیت مستقیم دولتمردان را آشکار ساخته است. عبدالکریم لاهیجی، نایب رییس فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر و رییس جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران امروز گفت: «درگذشت هدی صابر در زندان اوین نشانه دیگری از خطر بروز فاجعه انسانی در زندان های ایران است. شرایط در زندان های ایران بسیار پایین تر از موازین بین المللی است و روز به روز نیز بدتر می شود. دولتمردان مسئول امنیت و جان تمام زندانیان هستند، اما پیوسته از رفتار منصفانه و انسانی با زندانیان ـ به ویژه زندانیان عقیدتی ـ کوتاهی می کنند. اکثر زندانیان از امکان رسیدگی پزشکی و امکانات بهداشتی محروم هستند. کارشناسان سازمان بین المللی نظارت بر زندان ها که در لیون مستقر است، سال هاست که خواهان بازدید از زندان های ایران شده اند، اما جوابی نگرفته اند. جامعه بین المللی باید مقامات ایرانی را به گشودن در زندان ها برای چنین بازدیدهای وادار کند.» گزارش های دریافتی از ایران حاکی است که آقای هدی صابر، یک زندانی سیاسی دیگر، پس از یک هفته اعتصاب غذا، در اعتراض به مرگ هاله سحابی که در اثر حمله ماموران امنیتی درگذشت، در تاریخ 20 خرداد 1390 در زندان اوین در تهران جان خود را از دست داده است.[1] در شهادتنامه ای که به تاریخ 23 خرداد منتشر شد، 64 زندانی سیاسی که همگی از هم بندان هدی صابر هستند، اعلام کردند که او پس از احساس درد در ناحیه سینه و اختلال در سیستم گوارشی «در ساعت چهار بامداد جمعه ۲۰ خردادماه به بهداری مستقر در زندان اوین منتقل شد اما دو ساعت بعد در حالی که از درد به خود می پیچید و می گفت "در بهداری نه تنها هیچ رسیدگی به وضعیتم نشد بلکه مورد ضرب و شتم و توهین قرار گرفته ام."» در پی وخامت حال او و بروز اسهال و تهوع، چند ساعت بعد او را بار دیگر بر روی برانکار بیرون بردند و او در شرایط نامعلومی در همان روز درگذشت. هدی صابر (زاده 1338)، روزنامه نگار و فعال سیاسی، طی یک دهه گذشته بارها بازداشت شده و هربار مدت های طولانی، از چندین ماه تا دو سال، را در زندان گذرانده بود. در هنگام فوت، او از 2 مرداد 1389 در بازداشت به سر می برد. در دو سه دهه گذشته، تعداد زیادی از زندانیان ایرانی در نتیجه شکنجه و بدرفتاری های دیگر، محرومیت از رسیدگی پزشکی، کوتاهی مسئولان زندان و خط مشی احتمالا عمدی سر به نیست کردن بعضی از زندانیان سیاسی جان خود را در زندان از دست داده اند. فهرست زیر نام بعضی از زندانیان عقیدتی و سیاسی در ایران را در برمی گیرد که در یک دهه گذشته جان خود را در زندان از دست داده اند، اما این فهرست به هیچ وجه کامل نیست: زهرا کاظمی، عکاس خبری ایرانی ـ کانادایی، در نتیجه ضربه به جمجه در تیر 1382 در زندان اوین جان باخت.[2] علی بترانی، عربِ ایرانی، در تظاهراتی در فروردین 1384 در اهواز (خوزستان) جان خود را از دست داد. [3] اکبر محمدی، فعال دانشجویی، در مرداد 1385، در زندان اوین جان باخت. [4] ولی الله فیض محمدی، زندانی سیاسی، در شهریور 1385 در زندان اوین جان خود را از دست داد. [5] زهرا بنی یعقوب (نیز زهرا بنی عامری)، دانش آموخته پزشکی از دانشگاه تهران، در مهر 1386 پس از این به همراه نامزدش به وسیله گشتِ نهی از منکر بازداشت شد، در بازداشتگاهی در همدان جان خود را از دست داد.[6] ابراهیم لطف اللهی، دانشجوی جوان کُرد، در دی ماه 1386 در زندان سنندج جان خود را از دست داد.[7] عبدالرضا رجبی، زندانی سیاسی، در مهر 1387 در زندان رجایی شهر جان باخت.[8] امیر حسین حشمت ساران، فعال سیاسی، در اسفند 1387 پس از انتقال از زندان رجایی شهر به بیمارستان جان باخت.[9] امیدرضا میرصیافی، وبلاگ نگار، در فروردین 1388 در زندان اوین درگذشت.[10] حداقل سه بازداشتی، به نام های امیر جوادی فر، محسن روح الامینی و محمد کامرانی، در تابستان 1388 در بازداشتگاه به شدت غیر استاندارد کهریزک جان باختند. چند تن دیگر نیز پس از آزادی در نتیجه شکنجه ها و بدرفتاری های دیگری که در همان بازداشتگاه متحمل شده بودند درگذشتند.[11] غلامرضا بیات، جوان کُرد، در مرداد 1389 پس از ضرب و شتم در بازداشتگاهی در کامیاران در گذشت. [12] فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر (FIDH) جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران (LDDHI) 24 خرداد 1390 جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران: lddhi(at)fidh.net ---------------------------------------------- تماس مطبوعاتی: فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر: Arthur Manet: +33 1 43 55 90 19 / +33 6 72 28 42 94 Karine Appy: +33 1 43 55 14 12 / +33 6 48 05 91 57