بلاخره صدای نفرت مردم سوریه به گوش رژیم منفور جمهوری اسلامی رسید، هر چند که در کمال بی شرمی معترضان سوری را اقلیت این جامعه بپا خواسته می شمارند.
رامین مهمان پرست ، سخنگوی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی در گفت‌وگو با ماهنامه مدیریت ارتباطات گفت:اقلیت معترض سوری شعارهایی علیه جمهوری اسلامی و حزب‌الله سرمی‌دهند.
بخشی از سخنان رامین مهمان‌پرست، در گفت‌وگو باماهنامه مدیریت ارتباطات ، به نقل از سایت حکومتی عصر ایران در رابطه با نا آرامی های سوریه را در زیر می خوانید:
اگر قرار است همه حرکت‌های مردمی در شمال آفریقا، خاورمیانه و خلیج فارس مورد توجه قرار گیرد، سوریه جزو آخرین کشورهاست که تحولاتی در آن رخ داده است.
سؤال ما این است که مگر اول در تونس و مصر این اتفاقات نیافتاد؟ آنهایی که ما را متهم می‌کنند بر حمایت از سوریه و می‌گویند ما طرفدار مردم هستیم نه دولت‌ها، مگر تا لحظات آخر از حسنی مبارک حمایت نکردند؟ مگر اساساً اعتراض مردم کشورهای منطقه همین حکومت‌هایی نبودند که با حمایت‌های آمریکا و رژیم صهیونیستی تاکنون کار خودشان را ادامه دادند؟ پس ریشه اعتراضات، سیاست‌هایی بوده که آمریکایی‌ها و برخی کشورهای اروپایی داشتند. تغییرات در کشورهای منطقه به ضرر آمریکایی‌ها بود. پس باید اینجا طراحی دیگری می‌کردند. طراحی چه بود؟ باید یا جلوی این حرکت گرفته می‌شد یا باید در آن انحرافی ایجاد می‌شد. انحراف به چه معنا؟ اگر رسماً بخواهید جلوی مردم بایستید و بگویید ما این حرکت شما را قبول نداریم، مردم نمی‌پذیرند. شکل و چهره حضور آمریکایی‌ها باید تغییر می‌کرد. برای اینکه چهره تغییر کند، باید موضوعات انحرافی ایجاد می‌شد. یعنی باید در کشورهایی به یک‌سری تحرکاتی دامن زده می‌شد و گفته می‌شد مردم در ادامه این موج بیداری، علیه نظامشان تظاهرات می‌کنند و روی این حرکت بزرگ‌نمایی شود و فشار بیاورند دولت‌هایی را ساقط کنند که اینها با اعتراض اکثریت مردم مواجه نیستند.
ممکن است یک اقلیتی هم اعتراض داشته باشند. ما می‌گوییم از نظرات اکثریت مردم در هر جامعه‌ای باید حمایت کنیم. آمریکایی‌ها سه کشور را در این راستا هدف قرار دادند؛ ایران، الجزایر و سوریه. چرا این سه کشور؟ در ایران که یادتان هست از 25 بهمن شروع کردند و به تقلید از جمعه‌های خشم، سه‌شنبه‌ها را روز اعتراض طراحی کردند تا سه‌شنبه آخر سال هم شامل آن شود و خیلی تلاش کردند و همه ابزارهای خودشان را به کار گرفتند اما سه‌شنبه‌ها در ایران جواب نداد و نمی‌دهد. چرا؟ چون می‌خواستند موج تصنعی ایجاد کنند. وقتی 50 میلیون نفر، 40 میلیون نفر مردم در صحنه‌های مختلف مانند 22 بهمن، روز قدس، 9 دی و... به خیابان‌ها می‌آیند و از رهبرشان حمایت می‌کنند، معلوم است اکثریت مردم اجازه نمی‌دهند اقلیتی بیایند نظام را تحت تأثیر قرار دهند.
شبیه این کار در الجزایر صورت گرفت و در الجزایر هم تحرکاتی انجام شد ولی آن هم به نتیجه نرسید. نهایتاً تمام نیروی خود را روی سوریه متمرکز کردند. چرا ایران، الجزایر و سوریه؟ چون این سه کشور بزرگ‌ترین حامیان خط مقاومت مقابل رژیم صهیونیستی هستند. اعتقاد داریم تعدادی که در سوریه معترضند، اقلیت هستند، زیرا اگر اکثریت بودند به راحتی حکومت را ساقط می‌کردند. همین اقلیت در سوریه شعارهایی علیه جمهوری اسلامی ایران، حزب‌الله ایران و به نفع رژیم صهیونیستی سر می‌دهند. شاخص ما حمایت از مردم واقعی است. اگر اکثریت مردم چیزی را خواستند، برای ما دارای ارزش است. ما اعتقاد داریم جریاناتی در صدد هستند کشورهایی را که در مقابل رژیم صهیونیستی ایستادند را تضعیف کند.
*در بعضی از تحولاتی که در کشورهای منطقه رخ داد، در زمینه اینکه به چه صورت سیاست‌های تبلیغی ما باید دنبال شود، در بعضی زمینه‌ها- با صدا و سیما- اختلاف نظر داریم و آنها مستقلند و تابع نظر ما نیستند.
*بسیاری اوقات معنای سخنگوی خوب بودن، حرف زدن زیاد نیست. بعضی اوقات برای حفظ مصالح کشور در یک مقطعی نباید صحبت کنید.
تصویر :آتش زدن پرچم جمهوری اسلامی و روسیه در تظاهرات مردم سوریه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر