دونسل ازپژوهشگران ایرانی وفعال درزمینه زنان دریک کنفرانس بین المللی سه روزه درهلند شرکت داشتند. یک گردهمایی بزرگ با بحث های جالب ،مجادلات تند وتیزوگاه حتی خصمانه، که امسال با شرکت تعداد قابل توجهی ازمحققان جدید وهم تنی چند ازمردان فمینیست ایرانی عضو کمپین «یک میلیون امضا برای حقوق برابر» برگزارشد. کنفرانس امسال با سخنان مهمان نوازانه شهردارآموسفورد افتتاح شد.
زنان ایرانی امسال بیست ودومین کنفرانس بنیاد پژوهش های زنان را درشهرآمرسفورد هلند برپا کردند. دراین گردهمایی( جمعه سوم تا یکشنبه پنج تیرماه) روزانه بیش از دویست نفر ازشهروندان ایرانی تبارمقیم هلند وسایر کشورهای غربی شرکت کردند. کنفرانس بنیاد پژوهشها ازبیست ودوسال پیش هرسال دریک کشور با شرکت زنان پژوهشگر ایرانی وخارجی، فعالان جنبش فمینیستی وزنان هنرمند ایرانی برپا شده است. گردهمایی سالانه بنیاد پژوهش محلی برای ارائه آخرین تحقیقات درزمینه مطالعات زنان ایرانی وهم چنین پلی ارتباطی میان زنان کنشگرایرانی در داخل وخارج کشوراست.
پس ازانقلاب اسلامی زنان ایرانی که در انقلاب شرکت فعال داشتند نه تنها به حقوق برابر بیشتری دست نیافتند، بلکه با انواع تبعیضات مندرج درقانون اساسی اسلامی ومحدودیت های متعدد در جامعه روبرو شدند. مبارزه زنان درسه دهه گذشته برای دستیابی به حقوق برابر به اوج گیری موج جدیدی از فعالیت گسترده در قالب برپایی شبکه های زنان، رسانه ها، سایت های فمینیستی وبه راه اندازی کمپین های گوناگون درداخل وخارج کشورمنجر شده است.
برپایی این کنفرانس سالانه به همت فعالیت کمیته ای محلی اززنان داوطلب، موسس بنیاد خانم گلنازامین وشبکه ای اززنان علاقه مند عملی می شود. درطول سه روزسخنرانی، بحث و تبادل نظرمیان محققان، فعالین وشرکت کنندگان، آنان به بررسی آخرین تحولات در زمینه زنان می پردازند.
درگردهمایی امسال درشهر آمرسفورد مسائل مهمی از قبیل تحولات اخیر درکشورهای عربی و نقش زنان عرب درجنبش های «بهار عربی»، مناسبات جنبش زنان ایرانی درداخل و خارج کشور، نقش نسل جوان وهم چنین مسائل مهم دیگری مانند جنسیت وخشونت، مورد بررسی قرار گرفت.
از ویژگی های بارزاین کنفرانس شرکت همه ساله گروهی اززنان اکتیویست چپ ایرانی ساکن کشورهای غربی است. زنانی که در دوران انقلاب به فعالیت سیاسی روی آوردند وبه علت سرکوب اپوزیسیون چپ درجمهوری اسلامی مجبوربه ترک ایران شده اند. برخورد های نظری و جدلی میان این گروه و زنان محققی که از ایران و یا از کشورهای دیگر برای طرح نتایج تحقیقات خود انتخاب می شوند، اغلب باعث هیجان شدید ودرگیری لفظی میان شرکت کنندگان می شود. به نظر می رسد که بعضی از اکتیویست های قدیمی ساکن خارج قادربه درک و تبادل نظر سالم با زنان فعال ساکن ایران نیستند. آنها اغلب از فقدان رادیکالیسم سیاسی درمیان زنان فمینیست داخلی شکایت دارند، زنان ساکن ایران هم ازعدم بی توجهی این گروه خارج نشین به واقعیت های پیش روی آنها درایران گله مندند.
درجنبش فمینیستی زنان ایرانی گرایشات فکری گوناگونی در کنارهم وجود دارند. اختلاف نظر میان بخش داخل وخارج کشور نه تنها برسرمباحثات نظری بلکه برسرانتخاب استراتژی های گوناگون در برابر دولت اسلامی هم هست. درسالهای اخیر زنان فمینیست مسلمان و سکولار در ایران توانسته اند با همگرایی وکارجمعی به خصوص درزمینه ایجاد کمپین های مختلف اختلافات فکری را کنار گذاشته وبا هم درزمینه های مختلف همکاری کنند.
فمینیست های ساکن درایران که دردوران ریاست جمهوری خاتمی توانستند از فضای نسبتا آزاد آن دوران برای گسترش شبکه های زنان وانتشارمجلات زنانه استفاده کنند، دردوران احمدی نژاد با محدودیت ها، بازداشت وحبس های طولانی مواجه شدند. تعدادی ازفعالین جنبش زنان وحقوق دانانی مانند نسرین ستوده درحال حاضر زندانی هستند.
برنامه امسال بنیاد پژوهش ها با تلاش جمع کوچکی اززنان ایرانی ساکن هلند، کمک مالی بعضی از سازمان های هلندی مانند هیفوس، بخت آزمایی ملی هلند و حمایت شهرداری شهرآمسفورد برگزارشد.
در روزاول کنفرانس نعیما آزوغ نماینده سابق پارلمان هلند ازحزب چپ های سبز، آمال فان هیس مدیر بنیاد « بریجینگ دگلف» ورییس سابق دفترعفو بین الملل خاورمیانه با همکاری هاله قریشی استاد ایرانی تباردانشگاه آزاد آمستردام به بحث درباره جنبش زنان درخاورمیانه و تحولات اخیر پرداختند.
در روزهای دوم و سوم کنفرانس محققان وسخنرانان ایرانی ازدونسل حضور داشتند. بحث های جالبی درزمینه رابطه جنبش زنان درداخل و خارج کشو، همکاری میان آن گروهها وهمچنین موضوعات مهمی دیگری مانند ازیاد خشونت علیه زنان درایران، سیاست های دولت اسلامی درمشروعیت بخشیدن به خشونت وفرودستی زنان انجام شد. یکی از سخنرانان منصوره شجاعی از اعضای فعال و بنیان گذار کمپین یک میلیون امضا بود. فعالیت های پنج ساله این کمپین اکنون به سراسرایران گسترش یافته است. منصوره شجاعی در سخنرانی اش با اشاره به دستاوردهای کمپین خواهان همکاری همه فعالین زن درداخل وخارج کشورشد. محبوبه بیات ونگار سماک نژاد به ترتیب به انتقادات به جنبش زنان و مهاجرت اجباری گروهی از فعالین زنان پس ازحوادث انتخابات پرداختند. سپیده کلانتریان، روحی شفیعی به مسئله خشونت علیه زنان از ابعاد مختلف پرداختند.
حضورسه نفرازمردان جوان فمینیست، ژورنالیست وپژوهشگردرکنفرانس امسال زنان را ذوق زده کرده بود. مردانی که نه تنها با قلم خود درخدمت رفع تبعیض وحقوق برابر برای زنان هستند، بلکه با شرکت عملی در فعالیت های زنان دوش به دوش آنها درحرکتند. شهاب الدین شیخی، امیررشیدی وعلی هنری درکنار نسل جدید زنان فمینیست مانند کیانا کریمی،عشا مومنی، پریسا کاکایی، صفورا الیاسی، امیررشیدی و سوده راد، اززوایای گوناگون به نقش رسانه های سایبری درتوانمندی زنان، وهم مسئله جوانان، خشونت فرهنگی وقانونی نسبت به دختران دانشجوونقش خشونت و جنسیت درتعلیم وتربیت اسلامی پرداختند.
حضورعده قابل توجهی ازمحققان فمینیست نسل جدید دراین کنفرانس نه تنها به تنوع دیدگاه ها وبحث ها منتهی شده بود، بلکه ازسوی دیگرشکاف فکری میان گروهی ازنسل زنان فعال درانقلاب و نسل جدید راهم نمایان می کرد. برای نسل جوان این موضوع قابل لمس بود که عده ای اززنان مبارز قدیمی درخارج از کشورهنوزازتنگناهای ایدیولوژیکی خلاصی نیافته و تنوع فکری را بر نمی تابند. آنها به خصوص با خشونت کلامی خاص خود باعث تعجب و رنجش زنان جوانتراز خود شدند.
نسل جوان زنان فمینیست ایرانی اعتنایی به نگرش های جزمی ندارند. استقبال شرکت کنندگان ازنظرات این گروه چشمگیر بود. آنها اغلب براین نکته که نسل جوان ازما فهمیده تروآگاه تر است اذعان داشتند.
اجرای چندین برنامه رقص و کنسرت موسیقی ایرانی و گردش در شهر زیبای آمرسفورد تکمیل کننده چند روز بحث و جدل بر سر مسائل جدی در این گردهمایی زنانه بود. نمایشگاهی از آثار نقاشی، مجسمه سازی و عکاسی زنان هنرمند ایرانی ساکن هلند هم درسالن بزرگ «دفلینت» برپا بود.
امسال جایزه بنیاد پژوهش ها که هر سال به یک زن برگزیده اعطا می شود، به تمام فعالین حوزه زنان درایران که برای دفاع از حقوق زنان محکوم و درزندانند، اعطا شد. |
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر