نیو یورک تایمز:مطابق اظهارات وکیل دو شهروند آمریکایی، آنها برای سومین بار در ماه مه در دادگاه حاضر می شوند؛ این دو از ۱۹ ماه قبل به اتهام جاسوسی و ورود غیرقانونی به ایران، در تهران زندانی شده اند.
مسعود شفیعی- وکیل جاش اف.فتال و شان ام.بائر- که هر دو ۲۸ ساله هستند، روز سه شنبه گفت که آنها در روز یازدهم ماه مه در جلسه دادگاه حاضر می شوند. قاضی ها در دو دادگاه قبلی، ارائه حکم را با استناد به غیبت سومین آمریکایی- سارا شرود- به تعویق انداخته بودند.
سارا شرود، ۳۲ ساله، ماه سپتامبر گذشته به دلایل پزشکی با ضمانت مالی آزاد شد و به ایالات متحده برگشت. هر سه آنها در ژوئن سال ۲۰۰۹ در مرز نزدیک به کردستان عراق دستگیر شدند.
در حالی که خانم شرود با نامه ای از وزارت امور خارجه احضار شده است، بعید به نظر می رسد که برای حضور در دادگاه ماه مه به ایران برگردد. آقای شفیعی در یک مصاحبه تلفنی گفت: «وقتی که چندین شخص متهم وجود دارد، قاضی نمی تواند فقط به دلیل این که یکی از آنها حضور ندارد، مورد را به تعویق بیاندازد. قاضی باید رای جداگانه برای «شان» و «جاش» صادر کند.»«حکم سارا می تواند غیابی صادر شود، و یا فقط پرونده وی می تواند به تعویق بیفتد.»
آقای«فتال» و «بائر» در ۱۹ ماه گذشته در زندان بدنام اوین تهران حبس شده اند- مدت زمان قابل توجهی طولانی تر از حداقل یکسال محکومیت برای جرائمی که متهم به ارتکاب آن شده اند.
آقای شفیعی گفت که به او اجازه نداده اند که از قبل از حضور موکلانش در جلسه قبلی دادگاه تاکنون با آنها دیدار کند؛ هرچند رئیس دادگاه به وی اطمینان داده بود که خواهد توانست موکلانش را ببیند.
هر سه آمریکایی نپذیرفته اند که عمدا وارد قلمروی ایران شده اند و یا مشغول جاسوسی بوده اند.
دو جلسه قبلی دادگاه در ماه های نوامبر ۲۰۱۰ و فوریه پشت درهای بسته برگزار شده بود. در حالی که قانون ایران اظهار می دارد که در چنین مواردی، جلسات دادگاه باید به صورت علنی برگزار شود، اما قضات می توانند در موارد حساس استثناهایی قائل شوند.
خانم شرود در مصاحبه ای در ماه نوامبر گفت که آقای بائر- نامزدش- و دوستشان آقای فتال در حال پیاده روی در یک جاده خاکی بی نشان بودند و وقتی که یک نگهبان به آنها اشاره کرد سهوا وارد ایران شدند.
خانم شرود که در اوکلند زندگی می کند، گفت: «او (نگهبان) به زمین خاکی اشاره کرد و گفت «ایران» و سپس به مسیری اشاره کرد که قبل از این که او برایمان دست تکان بدهد، آنجا بودیم و گفت: «عراق»«ما واقعا تا زمانی که او به ما اشاره نکرده بود وارد ایران نشده بودیم. ما گیج و نگران شده بودیم و می خواستم برگردیم.»
مقامات رسمی ایران در گذشته تائید کرده اند که مناطق مرزی این کشور با کردستان عراق، علامت گذاری های مناسب و کافی ندارد.
* از: ویلیام یونگ / در: نیویورک تایمز
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر