پیام تبریک مجید دری، دانشجوی زندانی به مناسبت 8 مارس, روز جهانی زن : نمیدانم هنوز بهارستان نفس میکشد در روز جهانی زن. نمیدانم شیرزنان و مردان این خطه با تمامی خطرها و خاطرهها، میآیند تا کسی از یاد نبرد زن و مرد برابرند؟ نمیدانم جای خالی مهدیه، بهاره، شیوا، ژیلا، مهسا، زینب، سیمین و .. را کسانی دیگر پر کردهاند؟ جای خالی من را چه؟ چقدر غرق در غرور میشدم وقتی در موج زنان و مردان، از هجوم شوم و باتوم مأموران میگریختیم و در جای دیگر دوباره جمع میشدیم. همیشه با خود فکر میکردم چه جرأتی دارند، هم زنانی که میآیند تا حقشان را بستانند و هم مردانی که به یاری ایشان میآمدند تا بگویند که نابرابری ظلم است، حتی اگر به نفع ما باشد. و من میرفتم تا به ترس و عرق آنان معطر شوم و خود را بپالایم و با تمام وجود حس کنم زن و مرد برابرند. صد البته قبل از هر کتاب و مقالهای، مادرم، این عزیز زندگیام به من آموخت که تفاوت ننهم زن و مرد را، دختر و پسر را. بین خودمان بماند اما گاهی، حتی من را که پسرش بودم محکوم میکرد در برابر حق زنی. 8 مارس روز جهانی زن، روز شکوهمند برابری و نفی تبعیض را به تمام زنان تبریک و تهنیت عرض میکنم و با یاد دلاور زنِ سبز، زهرا رهنورد، آرزوی روزی را میکنم که هیچ تبعیضی بین هیچ زن و مردی در هیچ کجای دنیا نباشد. ارادتمندتان مجید دری/ زندان فجر بهبهان اسفند ماه 90 | |
انتشار: کمیته گزارشگران حقوق بشر | |
۱۳۹۰ اسفند ۱۷, چهارشنبه
8 مارس , روز جهانی زن ، پیام دانشجوی زندانی مجید دری
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر