فدراسیون جهانی اتحادیه های کارگری و رابطه آن با خانه کارگر جمهوری اسلامی ایران
بنا به گزارشات درج شده در سایت فدراسیون جهانی اتحادیه های کارگری (دبیلیو. اف. تی. یو)، شانزدهمين كنگره بين‌المللی این فدراسیون در روزهای ۶ تا ۱۰ آوریل ۲۰۱۱ در شهر آتن یونان برگزار شد. دبیلیو اف تی یو که در سال ۱۹۴۵ ایجاد شد مراحل متنوعی را در همه این سالها از سر گذرانده است که پرداختن به آن موضوع این اطلاعیه نیست. بطور خلاصه، این فدراسیون که در دوران جنگ سرد بخشی از بلوک شرق محسوب میشد، در سالهای اخیر عمدتا با اتحادیه های کارگری در برخی از کشورهای موسوم به "جهان سوم" همکاری نزدیک داشته است، اما با توجه به یک سیاست "ضد امپریالیستی" بشدت غیرطبقاتی و ارتجاعی عملا در برخی کشورها از جمله ایران و سوریه در کنار رژیمهای سرکوبگر حاکم و تشکلات دولتی ای که به نام کارگران تشکیل داده اند قرار گرفته است. دبیلیو اف تی یو در سالهای اخیر رابطه نزدیکی را با خانه کارگر جمهوری اسلامی ایران برقرار کرده و عملا راه وارد نمودن خانه کارگر به مجامع این فدراسیون و همکاری با نهادهای منطقه ای آنرا باز کرده است. از اینرو می بینیم که به گزارش خبرگزاریهای جمهوری اسلامی از جمله ايلنا شانزدهمین كنگره جهانی فدراسيون اتحاديه‌های كارگری "با حضور عليرضا محجوب دبير كل خانه كار گر و هيئت ايراني در يونان برگزار شد". این کنگره که با ادعای انترناسیونالیسم و اتحاد کارگران برگزار گردید، چشمش را کاملا به روی سرکوب طبقه کارگر در کشورهایی همچون ایران بسته است. این فدراسیون در قبال دستگیری و حبس فعالین کارگری در ایران و سرکوب تمامی تشکلات کارگری مستقل و مترقی در ایران همواره سکوت کامل اختیار کرده است. حضور محجوب و دیگر عناصر جمهوری اسلامی در کنگره این فدراسیون یک دهن کجی و توهین آشکار به طبقه کارگر ایران و فعالین و تشکلات مستقل کارگری در ایران است که بیش از ۳۰ سال تحت حاکمیت رژیم سرمایه داری و عمیقا کارگرستیز جمهوری اسلامی سرکوب شده اند.
فعالین و تشکلات کارگری ایران در داخل و خارج از کشور در افشای نقش سرکوبگرانه خانه کارگر در سطح بین المللی تلاشهای ارزنده ای داشته اند. از اینرو شاهدیم که در بسیاری مناطق دنیا، خانه کارگر به عنوان یک تشکل کارگری به رسمیت شناخته نمیشود. دبیلیو اف تی یو از تمام این تلاشها آگاه است، در جریان انعکاس جهانی مبارزات کارگران ایران در سالهای اخیر بوده است، و بارها نامه های اعتراضی و سرگشاده دریافت کرده است، با اینوجود کماکان به سیاست ارتجاعی حمایت از جمهوری اسلامی و خانه کارگر آن ادامه میدهند.
اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران برای چندمین بار در تاریخ ۱۳ مارس ۲۰۱۱ یک نامه سرگشاده برای دبیلیو اف تی یو و تشکلات وابسته به آن در کشورهای مختلف ارسال کرد (لطفا به متن ضمیمه مراجعه نمایید). در این نامه ضمن محکوم کردن همکاری رهبری دبیلیو اف تی یو با خانه کارگر از تشکلات کارگری عضو این فدراسیون در کشورهای مختلف درخواست شد که از دبیلیو اف تی یو بخواهند به همکاری خود با خانه کارگر جمهوری اسلامی ایران خاتمه دهد و در غیراینصورت جنبش کارگری ایران هرگز این همکاری مشمئز کننده و غیرقابل قبول را فراموش نخواهد کرد. تا کنون هیچگونه پاسخی از تشکلات وابسته به این فدراسیون دریافت نشده است. گزارشات موجود در روزهای اخیر حاکی از این است که نه تنها این فدراسیون به همکاری خود با خانه کارگر خاتمه نداده است، بلکه روابط خود با خانه کارگر را گسترش نیز داده است.
از تشکلات دریافت کننده نامه اعتراضی اتحاد بین المللی که بنا به اطلاعات ما از تشکلات وابسته به دبیلیو، اف، تی، یو محسوب میشدند، پاسخی از سوی فدراسيون اتحاديه هاى كارگرى سراسر پاكستان دریافت گردید که در آن تاکید شده بود آنها وابسته به دبیلیو اف تی یو نیستند. در عین حال، فدراسيون اتحاديه هاى كارگرى سراسر پاكستان و سازمان زنان کارگر پاکستان در همین نامه بر ادامه حمایت کامل خود از مبارزات کارگران در ایران و برای آزادی همه فعالین و رهبران کارگری زندانی تاکید نمودند (لطفا به مطالب ضمیمه مراجعه نمایید).
اتحاد بين المللى، بعنوان يك کارزار حمایت از مبارزات طبقه كارگر در ايران، همکاری فدراسیون جهانی اتحادیه های کارگری (دبیلیو، اف، تی، یو) با خانه کارگر جمهوری اسلامی ایران را یک بار دیگر قویا محکوم میکند. در قبال هر تلاشی که به نحوی به تقویت خانه کارگر جمهوری اسلامی و شوراهای اسلامی، و در نتیجه به تقویت و تحکیم حکومت سرمایه داری جمهوری اسلامی ایران، بیانجامد باید محکم ایستاد. هرگونه توهم پراکنی در سطح بین المللی و یا در داخل کشور نسبت به خانه کارگر و شوراهای اسلامی را باید با توضیحات مکرر و در صورت لزوم افشاگری و اعتراض آشکار پاسخ داد. کارگران ایران در تمامی صنایع و مناطق کشور به تشکلات مستقل و واقعی خود احتیاج دارند، تشکلاتی که قادر باشند در مقابل دولت سرمایه و کارفرمایان دولتی و خصوصی کارگران را متحد و متشکل نموده و توازن قوا را به نفع کل طبقه کارگر و مطالبات و مبارزات برحق آن تغییر دهند. در این راه، علاوه بر سرکوب حکومتی، شوراهای اسلامی و خانه کارگر و تمامی تشکلات دست ساز آنها از جمله موانع اصلی خود سازمان یابی کارگران هستند و باید برای عبور کامل از آنها در داخل کشور و افشا و طردشان در سطح بین المللی تلاش گسترده تری را سازمان داد.
اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران
۲۱ آوریل ۲۰۱۱
info@workers-iran.org |
|
|
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر