۱۳۹۰ مرداد ۲۱, جمعه

چرا کسی از اعتصاب صنف پارچه فروشان حمایت نمی کند؟


بیش از دو هفته است که از اعتصاب صنف پارچه فروشان بازار تهران می گذرد. به علت سانسور غالب بر مطبوعات و جلوگیری از انتشار اخبار توسط گزمه های حکومتی، کمتر کسی از این اعتصاب مطلع است. همچنین است اخبار اعتصاب کارگران و کارکنان کارخانه ها و واحدهای صنفی و تولیدی که یا بیکار شده اند و یا بدون دستمزد مانده اند و گوشی شنوایی برای شنیدن خواسته های آنان وجود ندارد. اگر از یک طرف رژیم منحوس جمهوری اسلامی و دولت نظامی – امنیتی برکشیده رهبر آن سعی می کنند تا آرامش گورستانی را بر کشور حاکم کنند، از سوی دیگر کسانی که به اینگونه اخبار دسترسی دارند نیز به دلایل مختلف از انتشار و علنی شدن آن خودداری می کنند.
اینگونه است که استبداد حکومتی بر رگ و پی جامعه مستولی می شود و می رود تا هرگونه تلاش و کوششی برای احقاق حق و حقوق خود را از عاقبت آن پرهیز دهد و کسان بسیاری را سر به زیر کند.
رژیم جمهوری اسلامی یک رژیم استبدادی مذهبی است. هرگونه تلاشی برای رویارویی با این حکومت، به عنوان سر برنتافتن جامعه به قید و بندهای آن باید تلقی گردد. دولت نظامی – امنیتی حاکم نه تنها حاصل یک تقلب بزرگ در سیستم فاسد حکومتی است، بلکه حاضر به پاسخگویی به مردم در مورد هیچ کدام از کرده های خود نیست. چنین رژیمی و دولت حاکم آن هرگز مشروعیت ندارد و به عنوان ابزار سرکوب مردم باید برچیده شود.
پرداختن هرگونه مالیات به چنین حکومتی به گونه ای همدستی با سرکوبگران مردم و تقویت بنیان مالی آن است. دولت نظامی امنیتی نه تنها به اعتراض صنف پارچه فروشان تهران که چرا مالیات بر ارزش افزوده را 29 درصد کرده، پاسخی نمی دهد، بلکه اعتراضات کارگران و کارکنانی که بیکار یا بی حقوق و دستمزد شده اند را با مشت آهنین سرکوب می کند.
باید جلوی سانسور اخبار اعتراضات مردمی توسط دستگاه داغ و درفش رژیم را گرفت. باید از اعتراضات و اعتصابات هر بخش یا صنف جامعه برای احقاق حقوق خود، حمایت کرد. باید اخبار این اعتراضات را در سطحی وسیع پخش کرد و سد سانسور حاکم بر جامعه را شکست.
اعتراض، حق اصناف، اقشار، گروه ها و بخشهای مختلف جامعه است. جلوگیری از پخش اخبار اعتراضهای آنان و بایکوت خبری اقشار مختلف اجتماع، همدستی با عوامل حکومت و همراهی با سرکوبگران مردم است.
http://www.parsdailynews.com/87702.htm
http://parsdailynews.com/87688.htm
نویسنده:جعفر پویه
 

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر