٢٧ و ٢٨ تیرماه ١٣٨٩ هفت وبنگار جوان از سوی ماموران وزارت اطلاعات در شهرهای مختلف ایران بازداشت شدند. در سالگرد بازداشت گزارشگران بدون مرز با انتشار بخشهایی از نامههای ارسال شده برای ناوی پيلاي کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل و آیتالله صادق آملی لاریجانی رئیس قوه قضاییه در بهمن ماه سال گذشته، بار دیگر خواهان آزادی این وبنگاران و همه روزنامهنگاران و وبنگاران زندانی است.
« ايمان مسجدی ، امير لطيفی ، محمدرضا گلی زاده ، لادن مستوفی مآب ، هانيه صانع فرشی، حجت نيكويی و سپهر ابراهيمی در تاریخ ٢٧ و ٢٨ تیرماه ١٣٨٩ از سوی ماموران وزارت اطلاعات در شهرهای مختلف ایران بازداشت شدهاند.
«این دانشجویان جوان که بین ١٩ تا ٢٧ سال سن دارند، به "توهين به مقدسات ، تبليغ عليه نظام، اقدام عليه نظام ، سب النبی ، محاربه و ...." متهم شدهاند. اتهاماتی که بنا بر قانون مجازات اسلامی میتوانند به صدور احکام سنگین و به ویژه اعدام علیه آنها منجر شوند.
انها در تاریخ ٢٧ فروردین در شعبه ٢٨ دادگاه انقلاب اسلامی تهران محاکمه شدند. وکلا و خانوادههای آنها اخیرا از آرای صادره علیه انها مطلع شدهاند، با آنکه خوشبختانه طرح دو اتهام سنگین "سب النبی ، محاربه" علیه آنها منتفی شده است، اما این جوانان به احکامی ناعادلانه و سنگین محکوم شدهاند. ايمان مسجدی و سپهر ابراهيمی هر کدام به هشت سال زندان، محمدرضا گلیزاده، هانيه صاتع فرشی، به هفت سال زندان، حجت نيكويی و لادن مستوفی مآب به پنج سال زندان و امير لطيفی به هفت سال زندان و ٧٤ صربه شلاق محکوم شدهاند.
«این افراد پس از بازداشت تا چندین ماه در سلولهای انفرادی نگاهداری شده و از سوی بازجویان وزارت اطلاعات برای اعتراف به عضویت در شبکههای "ضد ادیان و کفارآمیز" تحت فشار قرار گرفته و مجبور به اعتراف شدهاند. متاسفانه این اعترافات فاقد اعتبار قانونی از سوی بازجویان علیه آنها و در تائید اتهامات وارده مورد استفاده قرار گرفته است. لازم به یادآوری است که در همهی مدت بازداشت این افراد اجازه ملاقات با خانواده و یا وکلای خود را نداشتهاند. »
یک سال پس از دستگیری ،شرایط بازداشت این وبنگاران بسیار نگران گننده است. در حالی از نظر جسمی و روحی به شدت ضعیف و بیمار هستند: لادن مستوفی مآب و هانيه صانع فرشی در بند متادون زندان اوین، محمدرضا گلیزاده و ايمان مسجدی در بند ٣٥٠ زندان اوین، حجت نيكويی، سپهر ابراهيمی و امير لطيفی در زندان مخوف رجایی شهر و در بند زندانیان عادی زندانی هستند . این زندان به دلیل موارد متعدد قتل، تجاوز و شکنجه یکی از خطرناکترین زندانهای ایران است. برخی از این زندانیان از سوی زندانیان عادی مورد حمله قرار گرفته و زخمی شده اند.
در ایران زندانیان از حقوق اولیه خود بهرمند نیستند و به ویژه از درمان پزشکی محروم هستند. وبنگار زندانی حسین رونقی ملکی از جمله این زندانیان است، وی در تاریخ ١١ مهرماه ١٣٨٩ از سوی شعبه ٢٦ دادگاه انقلاب تهران به ١٥ سال زندان محکوم شد. این وبنگار بیش از سیصد روز را در سلول انفرادی بسر برده است. حسین رونقی ملکی به شدت بیمار است، علیرغم عمل جراحی بر روی کلیه و نیاز به مراقبتهای پزشکی ویژه، مقامات قضایی و بازجویان وزارت اطلاعات از دادن مرخصی به وی که حق قانونی همه زندانیان است ممانعت میکنند.
صدور احکام سنگین برای وبنگاران یکی دیگر از مشخصههای عدم رعایت حقوق زندانیان است. در بهمن ماه ١٣٨٩ حکم اعدام سعید ملکپور و وحید اصغری، از سوی دو شعبه مختلف دادگاه انقلاب اسلامی تهران و در پی محاکمهای ناعادلانه با اتهام "مفسد فی الارض" صادر و برای تاييد به ديوان عالی كشور ارسال شده است. در تاریخ ١٥ خرداد سال جاری حکم اعدام سعید ملکپور از سوی دیوان عالی کشور لغو اما همچنان در زندان است. نوید خانجانی دانشجوی جوان و وبنگار نیز در بهمن ماه ١٣٨٩به دوازده سال زندان محکوم شد. سخی ریگی وبلاگنویس "بلوجستان سرافراز" در تاریخ ٢٨ خرداد ١٣٨٨ در زاهدان بازداشت و با اتهاماتی چون " نشر اکاذیب و اقدام علیه امنیت ملی" به بیست سال زندان، سنگین ترین حکم صادر شده علیه یک وبلاگ نویس در ایران، محکوم شده است.
گزارشگران بدون مرز یادآور میشود ایران با دارا بودن قوانینی آزادی ستیز در عرصه ازادی بیان، با ٢٢ روزنامهنگار و ١٦ وبنگار زندانی در میان ١٧٨ کشور جهان در رده ١٧٥ رده بندی سالانهی گزارشگران بدون مرز و از جمله در فهرست "کشورهای دشمن اینترنت" گزارشگران بدون مرز است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر