محمد نوریزاد در نامه‌ی سرگشاده‌ی دیگری مقامات جمهوری اسلامی را بار دیگر به چالش کشیده است.
وی که در زندان به سر میبرد در خصوص دستاویز قرار گرفتن “تبلیغ علیه نظام” از سوی مسئولین دستگاه قضایی برای اعمال فشار علیه فعالان سیاسی گفته است که ما علیه این نظام تبلیغ می کنیم یا رییس بی سواد دستگاه قضا که در هر سخنش خدا و خوبی ها را در زیر پای هیولایی به اسم بی عدالتی ذبح می کند؟ همان که به ضرب یک حکم شتاب زده، بی آنکه تجربه ی یک بازپرسی ساده را داشته باشد، و بی آنکه چیزی به اسم استقلال قاضی را فهم کرده باشد، ننشسته بر مسند ویرانه ای به اسم دستگاه قضا، خود می گوید و خود حکم می کند و خود در خفا به محاسن شریف عدالت می خندد و با امضای احکام عهد عتیق، هنر نداشته اش را به رخ ما می کشد؟
وی در ادامه می گوید ما علیه این نظام تبلیغ می کنیم یا دغلکار آشفته حالی چون احمدی نژاد که در هر قدم و در هر سخن و در هر تصمیم گیری اش، بنای لرزان این نظام نگون بخت را به انزوای کیاست و به مضحکه ی جهانی در می اندازد؟
ما علیه این نظام تبلیغ می کنیم یا نمایندگان بُزدلِ مجلس که باد معده ی خود را به اسم احقاق حق موکلان خود به ما قالب می کنند؟
وی می نویسد که بسیاری از زندانیان سیاسی و جوانان نگون بخت ما همین حالا مشغول گذراندن ماهها و سالهای محکومیت خود در زندان ها هستند. به چه جرم هایی؟ به جرم تبلیغ علیه نظام. و یا مثلا به جرم توهین به رییس جمهور. آنها بخاطر یک نوشته یا یک سخن علیه رییس جمهور نامتعادل، آن هم در یک جمع محدود و معدود اکنون در زندان اند و بازجوهای کارکشته ما با شگردهای مخصوص به خود، آنان را به گناه نابخشودنی شان معترف ساخته اند. پیشنهاد می کنم آنانی که از سر دلسوزی و علاقه به قانون، گوش های خود را برای هر شهاب تبلیغی تیز کرده اند، یک نگاهی به رفتار مسئولین صاحب ناممان بیندازند تا بدانند تبلیغ ویرانگر علیه نظام در سخنان و موضع گیری ها و امضاها و تصمیم گیری های آنان دست به دست می شود نه در نوشته چند خطی یک فعال سیاسی.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر