اعتصاب پارچه فروشان بازار بزرگ تهران در حالی وارد چهلمین روز خود می شود که نه تنها رایزنی و گفتگوهای پی در پی نمایندگان رژیم با بازاریان بی نتیجه بوده بلکه فشارها و تهدیدهای مزدوران لباس شخصی و استقرار نیروی های امنیتی در نقاط مختلف بازار نیز راه به جایی نبرده است و بازار پارچه فروشان همچنان در اعتصاب به سر می برد.
آنچه امروز برای حکومت باعث سرافکندی است عدم توانایی برای متقاعد کرد بازاریان است. در سال های گذشته اعتصاب در اصناف مختلف بازار به ویژه بر سر میزان مالیات ها کم نبود. اما این اعتصاب ها و اعتراض ها ظرف مدت کوتاهی با مذاکرات و وعده و وعیدهای پوچ شکسته می شد. اما این بار شکل قضیه متفاوت شده و بازاریان همچنان بر مواضع خود استوار مانده اند.
در یک هفته گذشته رهگذران و شهروندانی که از بازار عبور می کنند علاوه بر تعطیلی تمامی مغازه ها، حجره ها و پاساژهای بازار پارچه فروشان و بنکداران حضور پرتعداد نیروهای امنیتی را نیز مشاهده می کنند. با وجو حضور نیروهای امنیتی و حکومت نظامی که در بخش هایی از بازار برقرار است اما بازاریان چراغهای مغازه‌ها را خاموش نگه داشتند و یا کرکره‌ها را پایین کشیده بودند و در مقابل مغازه ها می ایستند. هنگامی هم که خشونت نیروهای امنیتی فزونی میابد محوطه را ترک می کنند و آنها را به حال خود رها می کنند.
حکومت از تمام ابزار خود برای باز شدن مغازه ها استفاده می کند. گاهی دست التماس نمایندگان سنتی تر مجلس و آخوندهای حکومتی به سوی بازار دراز می شود و گاهی چهره های قدیمی تر بازار که وابسته به حکومت هستند پیش قدم می شوند. همین دو سه روز گذشته بود که اطلاعیه‌ای با امضای حبیب‌الله عسگراولادی به عنوان «معتمد امام و رهبری و اصناف و بازاریان» نیز بر روی دیوارها نصب شده بود که وی از بازاریان خواسته بود مغازه‌های خود را باز کنند و به آنها وعده داده بود که توافقنامه‌های موجود و دیگر خواسته‌های بازاریان پیگیری خواهد شد.
این درخواست در پی مذاکره‌ی عسگراولادی و آل اسحاق، دو عضو حزب موتلفه، با اتحادیه‌ی بنکداران پارچه مطرح شد. اما ظاهرا پارچه‌فروشان به این درخواست هم اعتنایی نکردند و پادرمیانی عسگراولادی به همراه رئیس اتاق بازرگانی تهران هم نتوانست اعتماد آنها را جلب کند.
روزنامه دنیای اقتصاد در گزارشی نوشته است که با وجود گفتگوهای زیادی که بین بازاریان و اتحادیه و دولت صورت گرفته اما کسبه قصد باز کردن مغازه های خود را ندارند.
مالیات سنگین که بر دوش پارچه فروشان است از یک سو و واردات بی رویه پارچه چینی توسط مافیای دولتی از سوی دیگر سبب شده تا پارچه فروشان همچنان مغازه های خود را بسته نگه دارند و اعتصاب انان وارد چهلمین روز خود می شود.
شنیده ها حکایت از آن دارد که فشار زیادی از سوی حکومت بر ریش سفیدان بازار پارچه وارد می شود تا دیگران را راضی به بازکردن مغازه ها کنند اما این صنف همچنان بر مواضع خود تاکید دارد و به نظر می رسد پیوستن دیگر اصناف به اعتصاب پارچه فروشان به کابوس رژیم تبدیل شده است
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر