جرس: در حالیکه طی هفته های گذشته فشار و برخوردهای نامناسب و غیرقانونی با خانواده های بند 350 اوین رو به "افزایش" است همزمان نیز محدودیت‌ها و سخت گیری بر خانواده‌های زندانیان سیاسی رجایی‌شهر هم افزایش یافته است. خانواده های زندانیان سیاسی رجایی شهر می گویند که عزیزان ما اساسا بخاطر این در زندان هستند که نمی خواستند تن به ظلم بدهند حالا ما و آنها چرا باید به این ظلمها و بی عدالتی ها تن دهیم؟ در صورتی که مسئولین دست از این اقدامات و فشارهای غیرقانونی بر ندارند به ملاقات نخواهیم رفت.
حق آوردن هیچ وسیله ای حتی کیف را نداریم
معصومه ملول، مادر مسعود باستانی روزنامه نگار با اشاره به افزایش محدودیت ها و سخت گیری ها به "جرس" می گوید: "هفته پیش گفته اند که به دستور مستقیم رئیس زندان، حق آوردن هیچ وسیله ای حتی کیف را نداریم و چون ما از تهران به کرج می رویم و مسافت زیادی را باید طی کنیم اعتراض کردیم و گفتند مقداری پول و شناسنامه اتان را توی پلاستک بگذارید و بیایید. این مشکلات زیادی را برای خانواده ها بوجود آورده است زیرا بالاخره مسافت زیاد است و خیلی از خانواده ها بچه های کوچک همراه خود دارند و حتی اجازه بردن آب را هم نمی دهند! یکی و دو ماه گذشته هم که خانواده های زندانیان سیاسی را در یکی از راهروهای کابین ملاقات می گذارند و در را به روی آنها قفل می کنند و یکساعت آنجا می مانند تا عزیز خود را بیاورند و بعد از بیست دقیقه ملاقات دوباره یکساعت باید در آنجا حبس باشند و بعد در را به رویشان باز کنند، یعنی خانواده ها به مدت حدود سه ساعت در آنجا زندانی می شوند. حالا مهر زدن به دست و حرکات دیگر به جای خود که بسیار توهین آمیز است. علاوه بر این اجازه نمی دهند ما روی کاغذ مسائل و مشکلات خانوادگی را که باید زندانی درجریان باشد یادداشت کنیم تا در این زمان کم یادمان نرود و صدها مشکل دیگر... "
حق آوردن هیچ وسیله ای حتی کیف را نداریم
معصومه ملول، مادر مسعود باستانی روزنامه نگار با اشاره به افزایش محدودیت ها و سخت گیری ها به "جرس" می گوید: "هفته پیش گفته اند که به دستور مستقیم رئیس زندان، حق آوردن هیچ وسیله ای حتی کیف را نداریم و چون ما از تهران به کرج می رویم و مسافت زیادی را باید طی کنیم اعتراض کردیم و گفتند مقداری پول و شناسنامه اتان را توی پلاستک بگذارید و بیایید. این مشکلات زیادی را برای خانواده ها بوجود آورده است زیرا بالاخره مسافت زیاد است و خیلی از خانواده ها بچه های کوچک همراه خود دارند و حتی اجازه بردن آب را هم نمی دهند! یکی و دو ماه گذشته هم که خانواده های زندانیان سیاسی را در یکی از راهروهای کابین ملاقات می گذارند و در را به روی آنها قفل می کنند و یکساعت آنجا می مانند تا عزیز خود را بیاورند و بعد از بیست دقیقه ملاقات دوباره یکساعت باید در آنجا حبس باشند و بعد در را به رویشان باز کنند، یعنی خانواده ها به مدت حدود سه ساعت در آنجا زندانی می شوند. حالا مهر زدن به دست و حرکات دیگر به جای خود که بسیار توهین آمیز است. علاوه بر این اجازه نمی دهند ما روی کاغذ مسائل و مشکلات خانوادگی را که باید زندانی درجریان باشد یادداشت کنیم تا در این زمان کم یادمان نرود و صدها مشکل دیگر... "
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر