ابوالفضل عابدینی زندانی سیاسی است که به مدت قریب به دو سال به جرم فعالیتهای حقوق بشری در زندان بسر می‌برد. وی در این مدت حتی یک روز هم به مرخصی نیامده است. این فعال حقوق بشر در حالی دوران محکومیت خود را می‌گذراند که اوایل امسال حکم جدیدی از سوی شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی مقیسه به مدت یکسال زندان دریافت کرد.
نکته قابل توجه در حکم صادره جدید اتهام "تبلیغ علیه نظام" است که این زندانی سیاسی در پروندهٔ قبلی نیز به همین اتهام محکوم به زندان شده و در حالی سپری کردن این محکومیت است.
نکته قابل توجه در حکم صادره جدید اتهام "تبلیغ علیه نظام" است که این زندانی سیاسی در پروندهٔ قبلی نیز به همین اتهام محکوم به زندان شده و در حالی سپری کردن این محکومیت است.
آساره عیوضی، مادر ابوالفضل عابدینی با اشاره به دلتنگی‌هایش به جرس می‌گوید: "الان دو سال می‌گذرد که ابوالفضل در زندان است و در این مدت به مرخصی نیامده است. حتی عید هم نتوانست به مرخصی بیاید. خوب می‌دانید وثیقه خیلی سنگینی می‌خواهند من ندارم و سخت است. بعد هم چقدر دوندگی دارد باید برویم دادستانی و این ور و آن ور، تازه آیا موافقت کنند یا نکنند؟"
ابوالفضل عابدینی اسفند ماه سال ۸۸ برای دومین بار بازداشت و به زندان اوین و بند ۲ الف این زندان منتقل شد. وی پس از محکومیت به زندان کارون اهواز منتقل و تا شهریور ماه سال جاری مدتی را در این زندان با شرایط بسیار دشوار به سر برده بود و بعد از آن به بند ۳۵۰ زندان اوین منتقل شد.
مادر عابدینی در آستانه سال ۹۰ در نامه‌ای به رئیس قوه قضاییه نوشته بود: "این روز‌های سال نو شاهد در بند بودن فرزند بیمارم ونامشخص بودن وضعیت روحی و روانی وجسمی‌اش بزرگ‌ترین عیدی بود که طی سال‌های طول عمرم نصیبم شد، از ۵ سال قبل تا به امروز هر ساله این جوان نحیف را دستگیر نموده و زیر شکنجه برده وبعد از گذراندن انفرادی‌های طولانی مدت با قید وثیقه‌های سنگین که همگی توسط مردم دلسوز تامین شده آزاد گردیده و درهیچ یک از این دادگاه‌ها مجرم نبوده وبا سربلندی برائت دریافت کرده است. آخر به کدامین گناه مستحق این شکنجه‌ها استُ به گناه دفاع از کارگران نیشکر هفت تپه خوزستان و دفاع از سندیکای معامان ایران و دفاع از سندیکای کارگران شرکت اتوبوس رانی و اصناف دیگر و یا گناه بیان حقایق روز کشورمان؟"
این مادر دردمند پس از مدت ها، سکوت خود را شکسته و در خصوص آخرین ملاقاتی که با فرزندش داشته می‌گوید: "هفته پیش پسرم را ملاقات کردم شکر خدا حالش خوب بود. خوشبختانه شرایطش نسبت به قبل بهتر شده است و چون راهم دور است و مریض هستم و ماشین سوار شدن خیلی برایم سخت است هر هفته نمی‌توانم به ملاقاتش بروم. خودش هم حال و روزم را می‌بیند و می‌گوید با این همه زحمت نیا، مریضی و خسته می‌شوی. بعضی اوقات که نمی‌توانم به ملاقات ابوالفضل بروم، می‌گذارند با من تماس تلفنی بگیرد. ماهی یکبار هم می‌توانم ابولفضل را حضوری ملاقات کنم. البته باید فرمش را پر کنم بعد اجازه دهند تا ملاقات حضوری داشته باشیم. خوب ملاقات حضوری خیلی خوب است روی صندلی کنار هم می‌نشینم و وقتی ملاقات‌هایمان حضوری است فضای خیلی خوبی است. اما خوب ماهی یکبار است! از نظر جسمی هم که ناراحتی قلبی دارد و نفسش تنگ می‌شود الان قرص مصرف می‌کند. ابوالفضل اینقدر بچه خوب و خوش زبانی بود فقط فعالیت حقوق بشری می‌کرد خوب راهش را انتخاب کرده بود و فعالیت می‌کرد که بازداشتش کردند. چه بگویم دیگر؟! الان هم که من نمی‌توانم براش کاری انجام دهم، فقط می‌روم ملاقاتش می‌کنم کمی آروم می‌شوم."
خانم عیوضی در پایان می‌افزاید: "خوب من یک مادرم، نگران و دلتنگ فرزندم هستم اما خوب چکار می‌توانم بکنم؟ جز تحمل راه دیگری دارم؟ الان دو سال از زندان ابوالفضل می‌گذرد و ده سال دیگر از زندانش باقی مانده آن هم بخاطر فعالیت حقوق بشر و مصاحبه در رابطه با مسائل حقوق بشر، چطور دلتنگ نباشم؟ چه کاری از دستم بر می‌آید؟ تنها آرزویم این است که ابوالفضل آزاد شود. بخدا برای تمام جوانانی که در زندان هستند شب و روز دعا می‌کنم تا آزاد شوند. آخر تنها بچه من که زندانی نیست اینقدر جوانان زندانی هستند که من وقتی می‌رویم آنجا، توی خانواده‌ها گم می‌شوم. از خدا می‌خواهم همه اشان آزاد شوند."
لازم به ذکر است که چندی پیش ابوالفضل عابدینی همراه با ۹ تن دیگر از زندانیان سیاسی محبوس در بند۳۵۰ زندان اوین با انتشار نامه‌ای سرگشاده نسبت به وضعیت زندانیان سیاسی بیمار که از عدم دسترسی پزشکی و درمان خود محرومند اعتراض کرده بودند.
مادر عابدینی در آستانه سال ۹۰ در نامه‌ای به رئیس قوه قضاییه نوشته بود: "این روز‌های سال نو شاهد در بند بودن فرزند بیمارم ونامشخص بودن وضعیت روحی و روانی وجسمی‌اش بزرگ‌ترین عیدی بود که طی سال‌های طول عمرم نصیبم شد، از ۵ سال قبل تا به امروز هر ساله این جوان نحیف را دستگیر نموده و زیر شکنجه برده وبعد از گذراندن انفرادی‌های طولانی مدت با قید وثیقه‌های سنگین که همگی توسط مردم دلسوز تامین شده آزاد گردیده و درهیچ یک از این دادگاه‌ها مجرم نبوده وبا سربلندی برائت دریافت کرده است. آخر به کدامین گناه مستحق این شکنجه‌ها استُ به گناه دفاع از کارگران نیشکر هفت تپه خوزستان و دفاع از سندیکای معامان ایران و دفاع از سندیکای کارگران شرکت اتوبوس رانی و اصناف دیگر و یا گناه بیان حقایق روز کشورمان؟"
این مادر دردمند پس از مدت ها، سکوت خود را شکسته و در خصوص آخرین ملاقاتی که با فرزندش داشته می‌گوید: "هفته پیش پسرم را ملاقات کردم شکر خدا حالش خوب بود. خوشبختانه شرایطش نسبت به قبل بهتر شده است و چون راهم دور است و مریض هستم و ماشین سوار شدن خیلی برایم سخت است هر هفته نمی‌توانم به ملاقاتش بروم. خودش هم حال و روزم را می‌بیند و می‌گوید با این همه زحمت نیا، مریضی و خسته می‌شوی. بعضی اوقات که نمی‌توانم به ملاقات ابوالفضل بروم، می‌گذارند با من تماس تلفنی بگیرد. ماهی یکبار هم می‌توانم ابولفضل را حضوری ملاقات کنم. البته باید فرمش را پر کنم بعد اجازه دهند تا ملاقات حضوری داشته باشیم. خوب ملاقات حضوری خیلی خوب است روی صندلی کنار هم می‌نشینم و وقتی ملاقات‌هایمان حضوری است فضای خیلی خوبی است. اما خوب ماهی یکبار است! از نظر جسمی هم که ناراحتی قلبی دارد و نفسش تنگ می‌شود الان قرص مصرف می‌کند. ابوالفضل اینقدر بچه خوب و خوش زبانی بود فقط فعالیت حقوق بشری می‌کرد خوب راهش را انتخاب کرده بود و فعالیت می‌کرد که بازداشتش کردند. چه بگویم دیگر؟! الان هم که من نمی‌توانم براش کاری انجام دهم، فقط می‌روم ملاقاتش می‌کنم کمی آروم می‌شوم."
خانم عیوضی در پایان می‌افزاید: "خوب من یک مادرم، نگران و دلتنگ فرزندم هستم اما خوب چکار می‌توانم بکنم؟ جز تحمل راه دیگری دارم؟ الان دو سال از زندان ابوالفضل می‌گذرد و ده سال دیگر از زندانش باقی مانده آن هم بخاطر فعالیت حقوق بشر و مصاحبه در رابطه با مسائل حقوق بشر، چطور دلتنگ نباشم؟ چه کاری از دستم بر می‌آید؟ تنها آرزویم این است که ابوالفضل آزاد شود. بخدا برای تمام جوانانی که در زندان هستند شب و روز دعا می‌کنم تا آزاد شوند. آخر تنها بچه من که زندانی نیست اینقدر جوانان زندانی هستند که من وقتی می‌رویم آنجا، توی خانواده‌ها گم می‌شوم. از خدا می‌خواهم همه اشان آزاد شوند."
لازم به ذکر است که چندی پیش ابوالفضل عابدینی همراه با ۹ تن دیگر از زندانیان سیاسی محبوس در بند۳۵۰ زندان اوین با انتشار نامه‌ای سرگشاده نسبت به وضعیت زندانیان سیاسی بیمار که از عدم دسترسی پزشکی و درمان خود محرومند اعتراض کرده بودند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر